Pistolet Walther P 38 był konstrukcją, która miała zastąpić przestarzałe pistolety innych firm. Walter P 38 wszedł do użycia zaraz przed wybuchem drugiej wojny światowej w roku 1938. Konstruktorem tego pistoletu był Fritz Walther. Sam sposób działania tej broni był podobny jak we wcześniejszej konstrukcji Fritza Waltera Parabellum P-08 i opierał się on na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Pistolet zasilany był przez magazynek mieszący osiem nabojów. Walter P 38 miał wskaźnik obecności nabojów w komorze a także nastawny bezpiecznik skrzydełkowy, którego zadaniem było niedopuszczenie do przypadkowego strzału. Przez cały okres wojny wyprodukowano bardzo wiele odmian pistoletu. Powstały serie ze zwiększonym kalibrem, skrócona lufą - z których korzystały oddziały specjalne, a także z aluminiowym szkieletem. Poza tym niektóre wersje pistoletu Walter P 38 były produkowane z dwoma rodzajami tłumików dźwięku. Ten typ broni był przeznaczony głównie dla oficerów Wehrmachtu. Według pisma II wojna światowa wydawanego wraz z dziennikiem Fakt do końca wojny wyprodukowano około 1.200.000 sztuk tego rodzaju uzbrojenia. Broń była bardzo udaną konstrukcją. Wytrzymywała ciężkie warunki walk. Wszelkie jego mechanizmy były obudowane, przez co o wiele lepiej znosiły różnego rodzaju zanieczyszczenia. W latach 50 pistolet ten wrócił do uzbrojenia Bundeswehry pod nową nazwą P-1. konstrukcja była ciągle rozwijana po zakończeniu drugiej wojny światowej. W roku 1974 powstała np. seria pistoletów na potrzeby policji federalnej. Jednak pomimo tego samego wyglądu i oznaczenia mechanizm był całkowicie zmieniony. Ogółem produkcja tego typu broni trwała do roku 2004.