Waffen SS były to po prostu zbrojne jednostki SS. Oficjalnie powstały z rozkazu H.Himmlera w roku 1940. Jeśli chodzi o dokładną datę powstania tych jednostek do dziś historycy toczą spór. W źródłach można znaleźć datę 1 stycznia 1940, 2 marca 1940 lub 19 lipca tegoż roku. Ta ostatnia data to dzień przemówienia Hitlera, w którym po raz pierwszy użył nazwy Waffen SS. Faktem jest, że jeszcze przed oficjalnym powstaniem jednostek Waffen SS, istniało kilka elitarnych pułków funkcjonujących w strukturach SS. Brały one udział w walkach w Polsce np. SS-Heimwehr Danzig czy SS-Germania. Podczas walk we wrześniu 1939 roku poniosły one dosyć znaczne straty. H. Himmler tłumaczył to tym, że jednostki Waffen SS są rzucane na najcięższe odcinki frontu. Po walkach w Polsce rozpoczęto reorganizację struktur Waffen SS. Sformowano dywizje: SS-Verfugungsdivision (składała się z pułków SS-Germania, SS-Fuhrer, SS-Deutchland), SS-Totenkopf (sformowana z jednostek wartowniczych obozów koncentracyjnych oraz pułku SS-Heimwehr Danzig) oraz Polizeidivision. Od początku istnienia oddziały Waffen SS były w sporze z Wehrmachtem. Jednym razem chodziło o sferę dowodzenia (zostało to uregulowane w 1940 roku tym, że dywizje Waffen SS tylko podczas działań wojennych podlegają strukturom OKW) drugim razem o ludzi. Żeby "nie podbierać" rekrutów Wehrmachtowi ludzie do oddziałów Waffen SS byli werbowani z ochotników wywodzących się z ziem podbitych. Później obniżono próg wieku do 17 lat tak żeby zainteresować tych rekrutów, którzy byli jeszcze za młodzi dla Wehrmachtu. W okresie ataku na Zachód siły Waffen SS nie były silne liczebnie (nie brano ich nawet pod uwagę na szczeblu taktycznym jako znacznej formacji) wykazały się dobrym wyszkoleniem, nie szablonowym działaniem i co najważniejsze sukcesami na polu bitwy. Potem następuje rozrost organizacji a co za tym idzie zmiany w jej strukturach. Z pułku SS-Germania powstaje zalążek nowej dywizji SS-Viking. W jej skład wchodziły pułki Nordland i Westland, posiadające w swych szeregach ochotników z krajów podbitych na zachodzie. Natomiast dywizje SS-Verfugungsdivision przemianowano na dywizje SS-Reich, która w roku 1942 zostaje przemianowana na Das Reich. Kolejny etap wojny stanowiły przygotowania do ataku na ZSRR. Jednak wcześniej Hitler musiał pomóc Mussoliniemu na Bałkanach.

Sławny jest atak niewielkiego oddziału wyłonionego z szeregów SS-Reich, który na motorówkach przemknął do Belgradu i pojmał burmistrza miasta. Zastraszony urzędnik szybko poddał stolicę kraju. Oddziały SS zaczęły budzić respekt nawet wśród wysokich dowódców Wehrmachtu wątpiących dotąd w sens powoływania oddzielnych sił zbrojnych. Również w czasie walk w ZSRR dywizje SS pokazały się z dobrej strony. Dywizja SS-Reich brała udział w walkach o Borodino, Smoleńsk i Mińsk. W ciągu dalszych działań wojska radzieckie przeprowadziły kontrofensywę Jednostki SS zostały znacznie uszczuplone liczebnie podczas kampanii na wschodzie. Dodać w tym miejscu należy, że wojska SS dzięki protekcji H.Himmlera były w pierwszej kolejności uzupełniane, były też częściej odsyłane na tyły w celu regeneracji sił. Latem 1942 roku jednostki SS jako pierwsze otrzymały czołgi typu Tiger. W grudniu roku 1942 Hitler w uznaniu zasług SS zezwolił na stworzenie dwóch kolejnych dywizji: SS-Hohenstaufen oraz SS-Frundsberg. W październiku 1943 roku powstała najbardziej sfanatyzowana jednostka SS, SS Hitlerjugend. 15 października H.Himmler swoim rozkazem wydaje polecenie wprowadzenia specjalnej numeracji w oddziałach SS. Podczas kolejnej wielkiej ofensywy na froncie wschodnim wiele dywizji SS zostało okrążonych (np Das Reich w okolicach Kamieńca Podolskiego) i jedynie śmiałe kontrataki pozwoliły się na wyrwanie z okrążenia. Straty były wysokie i dochodziły do 60% stanu. Podczas lądowania aliantów w Normandii pierwszą dywizją, która się z nimi spotkała w boju była dywizja SS-Hitlerjugend. Ich szaleńcze i nieustępliwe ataki zszokowały amerykańskich i brytyjskich dowódców. Alianci utrzymali pozycje tylko i wyłącznie dzięki panowaniu w powietrzu.

W dalszym etapie działań we Francji oddziały Hitlerjugend zajęły pozycje obronne w rejonie miasta Caen. Niemcy toczyli niezwykle ciężkie i krwawe boje chcąc za wszelką cenę powstrzymać marsz Aliantów w głąb Francji. Niemieccy czołgiści górowali zarówno, jeśli chodzi o sprzęt jak i umiejętności, jednak z czasem przygniatająca przewaga wroga wzięła górę. Oddziały SS walczyły do samego końca znana jest historia obrońców gmachu Reichstagu. Podczas ciężkich walk z Sowietami stracili oni 2500 tys. ludzi drugie tyle oddało się do niewoli, po czym zostali od razu rozstrzelani przez żołnierzy radzieckich. Sowieci z reguły nie brali do niewoli SS-manów. Wraz ze zbliżającym się końcem wojny zaprzestano formowania dywizji SS, rozpoczęto łączyć wojska w samodzielne korpusy. Po ich połączeniu z dywizjami Wehrmachtu wcielano je do armii. Waffen SS nie powinno a w zasadzie nie może być traktowane jako czwarta formacja Wehrmachtu. Fakt, jednostki te pozostawały pod taktycznym dowództwem OKH i OKW, ale od 1944 roku aż do końca, tworzyły państwo w państwie. W czasie całej wojny Waffen SS dążyło do uzyskania jak największej niezależności administracyjnej czy sądowej. W wypadku wykroczeń dyscyplinarnych żołnierze byli sądzeni przez trybunały SS. Z drugiej strony nie można także porównywać Waffen SS do Einsatzgruppen, których jak wiadomo głównym i jedynym zadaniem było prowadzenie masowych egzekucji na tyłach frontu wschodniego. Jednostki te bardzo często składały się z kryminalistów, zdegradowanych żołnierzy itp. Jednak Waffen SS to nie tylko przykładne oddanie i odwaga, to także zbrodnie. Przykłady? Podczas marszu z Limousin w czerwcu 1944 roku dywizja Das Reich wieszała zakładników w Tulle i dokonała masakry w Oradour. W czasie ofensywy w Ardenach Oddziały Peipera wymordowały 71 amerykańskich jeńców. Znacznie więcej przykładów gwałcenia kodeksu wojskowego można zaleźć na Bałkanach i w Związku Sowieckim. Dane o zbrodniach pochodzą z książki Historia Wehrmachtu Zdarzały się jednak i takie przypadki że okrucieństwa przypisywane SS były faktycznie dziełem jednostek samego Wehrmachtu. Mimo to po wojnie jednostki Waffen SS znalazły obrońców. Guderian nie zawahał się opatrzyć przedmowy wspomnień Paula Hausera: wierność jest naszym honorem - taka była dewiza, pod którą Waffen SS były szkolone i pod którą walczyły. Każdy, kto widział te jednostki walczące w polu, musi to potwierdzić.

Po kapitulacji formacja ta stała się obiektem oskarżeń wyjątkowo ciężkich i niesprawiedliwych. Dobrowolne świadectwo Paula Hausera przyczyni się do rozproszenia atmosfery kłamstw i kalumnii nagromadzonej wokół Waffen SS. Pomoże tym walecznym żołnierzom zająć należne miejsce u boku innych rodzajów sił zbrojnych. W roku 1953, podczas publicznego przemówienia mającego miejsce w Hanowerze, kanclerz Adenauer oświadczył, że członkowie Waffen SS byli takimi samymi żołnierzami jak inni.

Dodane przez LukLog dnia maja 02 2006 18:09:10
5 Komentarzy � 28155 Czytań