Był to podstawowy czołg lekki aż do momentu wybuchu wojny z ZSRR. Brał udział w wielu ważnych kampaniach od walk w wojnie domowej w Hiszpanii poczynając poprzez zajęcie Austrii i podbój Francji. Nawet podczas walk na froncie wschodnim był wykorzystywany jako wóz rozpoznawczy. Posiadał bardzo dobre podwozie. W założeniach Urzędu
Uzbrojenie Armii Lądowej miał to być lekki czołg, który miał na pewien czas wypełnić lukę, jaka powstała po opóżniających się pracach nad Panzerkampfwagen III i IV. Na tym czołgu mieli być szkoleni nowi rekruci a w razie potrzeby miał brać udział w działaniach wojennych jako czołg rozpoznania lub wsparcia piechoty. Panzerkampfwagen II przez trzy lata był kręgosłupem wojsk pancernych III Rzeszy. W rozpisanym przetargu czołgu Panzerkampfwagen II
(dla zmylenia oznaczonym jako ciągnik LaS 100) stanęły trzy firmy MAN, Krupp i Henschel. Jedynie Krupp przedstawił pełny prototyp, który był rozwinięciem Panzerkampfwagen I. Różnił się on w zasadzie tylko wzmocnioną wieżyczką na działko 20mm. Mimo że dwa pozostałe ośrodki nie wywiązały się z przetargu przedstawiając jedynie podwozia to jednak komisja egzaminacyjna wybrała projekt MAN-a. Opracowanie zlecono firmie Daimler-Benz AG w Berlinie. Podwozie MAN zostało opracowane na podstawie podwozia Carden-Lloyd. Jako napęd zastosowano silnik Maybach HL 57 TR o mocy 130 KM, jako uzbrojenie zamontowano działko KwK 30 kalibru 20 mm. Dziesięć takich czołgów opuściło zakłady MAN pod koniec 1935 roku pod oznaczeniem 2 cm MG Panzerwagen. Gdy w roku 1936 wprowadzono nowy system oznaczeń czołg ten otrzymał oznaczenie PzKpfw II Ausf a1 . W 1936 roku wprowadzono do czołgu liczne modyfikacje, pojawił się nowy silnik Maybach HL 62 TR, zmieniono układ jezdny, system resorowania, kształt kół jezdnych.Tak zmieniona wersja otrzymała oznaczenie PzKpfw II Ausf b i zbudowano jej 25 sztuk. Gdy stało się jasne, że opóĽnienia nad pracami Panzerkampfwagen III i IV są duże do tego stopnia że nie uda się ich wcielić do służby w terminie, postanowiono rozpocząć seryjną budowę dwójki. Jedyną zmianą w porównaniu do prototypu było zamontowanie mocniejszego silnika a mianowicie Maybach HL 62 TRM o mocy 140 KM.Był on zresztą podstawową jednostką napędową dla wszystkich modeli

Panzerkampfwagen II (były to modele od A do F).Seryjną produkcję typu A rozpoczęto w roku 1937 a zakończono w 1939 roku. Równocześnie produkowano wersje B, która różniła się technologią produkcji. Wersja C i F posiadały wzmocnione opancerzenie, zmieniony kształt kadłuba, w niektórych czołgach stosowano działko KwK 38 L/55 kalibru 20 mm. Mimo produkcji tylu wersji czołgu armia nadal cierpiała na brak szybkiego wozu rozpoznania. Już od roku 1938 trwały prace nad nowym czołgiem lekkim. Ze starego PzKpfw II zachowano więżę, natomiast podwozie, kadłub i system napędowy opracowano od nowa. Zastosowano podwozie typu Christie. Tak powstały wersje D i E. Obie wersje napędzane były tym samym silnikiem, co inne PzKpfw II. W sumie wyprodukowano 143 sztuki. Czołg jest uważany za jeden z lepszych początkowego okresu wojny. Sam pojazd przechodził ciągłe modyfikacje. Jedną z nich było zamontowanie na nim miotacza ognia w ten sposób powstała wersja oznaczona PzKpfw II Flamm Ausf A i B. Kolejną modyfikacją był montaż na podwoziu tego czołgu lekkiej haubicy 10,5 cm leFH18. Próba wyszła bardzo pomyślnie i w ten sposób powstał pojazd o nazwie Leichte Feldhaubitze 18/2 auf Fahrgestell PzKpfw II(sf), SdKfz 124 lub "Wespe". W sumie zbudowano około 680 haubic tego typu.