O dziwo pierwsze działania podjęte przez nowe władze wzbudziły dużą sympatię episkopatu katolickiego. Pewnie zastanawiacie się dlaczego? Powód jest bardzo prosty władze zlikwidowały wszystkie pornograficzne wydawnictwa. Poza tym popierały wielodzietność, co było jasnym sprzeciwem wobec antykoncepcji. Dodatkowo kobietom zabroniono palenia papierosów. Złapane na paleniu były często zwalniane z pracy robiąc w ten sposób miejsce dla bezrobotnych mężczyzn. Wynikało to również z założenia, że głównym obowiązkiem kobiety jest rodzenie dzieci. Kobietę matkę postawiono na najwyższy piedestał. Za liczne potomstwo były nagradzane odznaczeniami. Preferowanie takich założeń wynikało z potrzeby uzyskania jak największej liczby żołnierzy w przyszłości. Z tego również względu kładziono duży nacisk na rozwój wychowania fizycznego i sportu. Punktem kulminacyjnym tych działań była olimpiada w Berlinie w 1936 roku. Przyniosła ona Niemcom wiele sukcesów i przyczyniał się znacznie do podniesienia prestiżu Hitlera. Wychowanie fizyczne popierano z myślą o przyszłym wysiłku militarnym. Wśród dyscyplin sportowych czołowe miejsce zajmowały forsowne marsze, strzelanie, rzut granatem i jazda konna.

Również twórczość literacka i artystyczna została podporządkowana całkowicie dyrektywom ministra propagandy Goebbelsa. Dnia 14 maja 1933 roku Narodowosocjalistyczny Niemiecki Związek Studentów urządził publiczne palenie książek tzw. rozkładowych lub autorów żydowskich. Wśród nich były dzieła m.in. Thomasa i Heinricha Manów, Sigmunda Freuda, Jacka Londona, Uptona Sinclaira,H.G Wellsa, Emila Zoli, Marcela Prousta i wiele innych. Potępione zostały wszystkie dzieła głoszące ideały wolności, braterstwa narodów, socjalizmu marksistowskiego. Jednocześnie odrzucono pogląd, że literatura i sztuka mogą nie być hitlerowskie. Obowiązkiem ich jest służba dla narodu, uzasadnianie i podkreślanie odrębności i wyższości Niemców.W myśl koncepcji Hitlera i Rosenberga zadaniem historiografii miało być przedstawienie dziejów jako nieustannej walki ras. Tendencje te nie ominęły nawet nauk przyrodniczych. Teorie względności Alberta Einsteina napiętnowano jako wymysł żydowski. Potępiona została sztuka deformująca rzeczywistość, piętnując ją jako wyraz zgnilizny żydowsko-plutokratyczno-bolszewickiej.

Sztuka miała być prosta z jasnym przesłaniem tak, aby była zrozumiała dla jak najszerszych mas. W muzyce za najwyższy wzór uchodziły dzieła Richarda Wagnera. Jazz napiętnowano jako wytwór niższej rasy murzyńskiej. Z muzeów usunięto dzieła plastyków dekadenckich, wystawiano je na pośmiewisko gawiedzi. Nagonki publiczne, naciski osobiste, odmowa drukowania lub publicznego wystawiania, cenzura, a w przypadku artystów, pisarzy i uczonych pochodzenia żydowskiego - groźba fizycznego zniszczenia zmusiły wielu wybitnych ludzi - wśród nich Thomasa Manna - do opuszczenia Niemiec. Była to błędna polityka. Niemcy traciły w ten sposób ludzi bardzo wykształconych, którzy mogli wiele wnieść. Okres rządów hitlerowskich był zarówno w dziedzinie literatury jak i sztuki całkowicie bezpłodny. Niemcy stały się pod tym względem pustynią. Co prawda w niektórych gałęziach nauki sytuacja nie była tak tragiczna, ale jednak straty były o wiele poważniejsze niż się wydawało.

Dodane przez LukLog dnia maja 01 2006 16:20:42
1 Komentarzy � 10392 Czytań