Georg von Kuchler urodził się 30 maja 1881 roku na zamku Philippsruche pod Hanau. Od samego dzieciństwa był przygotowywany do służby w wojsku. Pierwszym krokiem ku temu było rozpoczęcie nauki w jednym z zakładów kadetów. W 1901 roku uzyskał stopień podporucznika artylerii. Podczas pierwszej wojny światowej wałczył najpierw jako dowódca baterii na froncie zachodnim. Następnie został awansowany do stopnia kapitana służąc później w różnych jednostkach jako oficer Sztabu Generalnego. W okresie międzywojennym systematycznie awansował w Reichswerze. W 1937 roku Hitler mianuje go dowódcą 1 Korpusu Armijnego i I Okręgu Wojskowego a jednocześnie generałem artylerii. We wrześniu 1939 roku dowodził 3 Armia uczestniczącą w zdobywaniu Polski. Dwa miesiące po tym zwycięstwie Kuhler zostaje dowódcą 18 Armii. To właśnie jego armia biorąca udział najpierw w bojach w Holandii w późniejszym okresie została wyznaczona do zdobycia Paryża. Jego wojska wkraczają do francuskiej stolicy 14 czerwca, a sam Kuhler w uznaniu zasług zostaje awansowany na generała pułkownika. Po tym sukcesie jego armia zostaje przeniesiona do Polski. Miała tu oczekiwać do planowanej operacji podboju ZSRR. 22 lipca 1941 roku rozpoczęto operacje pod kryptonimem "Barbarossa?. Zgrupowanie jego wojsk wchodziło w skład Grupy Armii Północ, której dowódcą był Leeb. W styczniu 1942 roku Leeb poprosił o zwolnienie ze stanowiska po tym jak nie udało mu się zdobyć głównego celu Leningradu. Hitler wyraził zgodę i na jego miejsce powołał 17 stycznia Kuhlera. Tym samym to właśnie on wziął odpowiedzialność za oblężenie Leningradu, jednej z najważniejszych operacji całej wojny. Jednak nie był w stanie zdobyć miasta. Doskwierał mu ciągły brak odpowiednich środków.Pomimo to zdołał odeprzeć radziecką ofensywę z zimy 1941/1942. W czerwcu 1942 roku zostaje mianowany feldmarszałkiem. Jego ciągłe działania pod Leningradem nie przyniosły żadnych efektów. W końcu 1943 roku niemieckie oblężenie okazało się nie do utrzymania i 17 stycznia 1944 roku Kuhler musiał wycofać swoje wojska. Po tych zdarzeniach Hitler obwinił Kuhlera za niepowodzenia Wehrmachtu pod Leningradem i 31 stycznia 1944 roku zwolnił go ze stanowiska. Do końca wojny pozostawał w stanie spoczynku. Kiedy w 1945 roku Amerykanie zajęli Bawarię Kuchler początkowo kierował w Garmisch-Partenkirchen studiami historycznymi na temat II wojny dla armii USA. Pomimo to został aresztowany i oskarżony, że jako dowódca 18 Armii i Grupy Armii Północ popełnił zbrodnie wojenne. Kuhler został postawiony przed Trybunałem Wojskowym Stanów Zjednoczonych w Norymberdze i w październiku 1948 roku skazany na 20 lat wiezienia. Jednak kara została po trzech latach obniżona do 12 lat. Został zwolniony już w 1952 roku. Do końca nie udzielał się publicznie. Mieszkał w Garmisch-Partenkirchen gdzie zmarł w maju 1968 roku.
Dodane przez LukLog dnia maj 01 2006 17:45:42 0 Komentarzy � 7640 Czytań
Georg von Kuchler urodził się 30 maja 1881 roku na zamku Philippsruche pod Hanau. Od samego dzieciństwa był przygotowywany do służby w wojsku. Pierwszym krokiem ku temu było rozpoczęcie nauki w jednym z zakładów kadetów. W 1901 roku uzyskał stopień podporucznika artylerii. Podczas pierwszej wojny światowej wałczył najpierw jako dowódca baterii na froncie zachodnim. Następnie został awansowany do stopnia kapitana służąc później w różnych jednostkach jako oficer Sztabu Generalnego. W okresie międzywojennym systematycznie awansował w Reichswerze. W 1937 roku Hitler mianuje go dowódcą 1 Korpusu Armijnego i I Okręgu Wojskowego a jednocześnie generałem artylerii. We wrześniu 1939 roku dowodził 3 Armia uczestniczącą w zdobywaniu Polski. Dwa miesiące po tym zwycięstwie Kuhler zostaje dowódcą 18 Armii. To właśnie jego armia biorąca udział najpierw w bojach w Holandii w późniejszym okresie została wyznaczona do zdobycia Paryża. Jego wojska wkraczają do francuskiej stolicy 14 czerwca, a sam Kuhler w uznaniu zasług zostaje awansowany na generała pułkownika. Po tym sukcesie jego armia zostaje przeniesiona do Polski. Miała tu oczekiwać do planowanej operacji podboju ZSRR. 22 lipca 1941 roku rozpoczęto operacje pod kryptonimem "Barbarossa?. Zgrupowanie jego wojsk wchodziło w skład Grupy Armii Północ, której dowódcą był Leeb. W styczniu 1942 roku Leeb poprosił o zwolnienie ze stanowiska po tym jak nie udało mu się zdobyć głównego celu Leningradu. Hitler wyraził zgodę i na jego miejsce powołał 17 stycznia Kuhlera. Tym samym to właśnie on wziął odpowiedzialność za oblężenie Leningradu, jednej z najważniejszych operacji całej wojny. Jednak nie był w stanie zdobyć miasta. Doskwierał mu ciągły brak odpowiednich środków.Pomimo to zdołał odeprzeć radziecką ofensywę z zimy 1941/1942. W czerwcu 1942 roku zostaje mianowany feldmarszałkiem. Jego ciągłe działania pod Leningradem nie przyniosły żadnych efektów. W końcu 1943 roku niemieckie oblężenie okazało się nie do utrzymania i 17 stycznia 1944 roku Kuhler musiał wycofać swoje wojska. Po tych zdarzeniach Hitler obwinił Kuhlera za niepowodzenia Wehrmachtu pod Leningradem i 31 stycznia 1944 roku zwolnił go ze stanowiska. Do końca wojny pozostawał w stanie spoczynku. Kiedy w 1945 roku Amerykanie zajęli Bawarię Kuchler początkowo kierował w Garmisch-Partenkirchen studiami historycznymi na temat II wojny dla armii USA. Pomimo to został aresztowany i oskarżony, że jako dowódca 18 Armii i Grupy Armii Północ popełnił zbrodnie wojenne. Kuhler został postawiony przed Trybunałem Wojskowym Stanów Zjednoczonych w Norymberdze i w październiku 1948 roku skazany na 20 lat wiezienia. Jednak kara została po trzech latach obniżona do 12 lat. Został zwolniony już w 1952 roku. Do końca nie udzielał się publicznie. Mieszkał w Garmisch-Partenkirchen gdzie zmarł w maju 1968 roku.
