Albert Kesselring urodził sie 30.XI.1885 roku w Marktsteft we Frankonii. Jego ojciec był nauczycielem. Albert zdał maturę w roku 1904. Zaraz po niej wstąpił do 2 bawarskiego pułku artylerii pieszej stacjonującego w Metzu. Gdy kończyła się pierwsza wojna światowa był już kapitanem. Po wojnie zostaje jednak w armii. W latach dwudziestych pełnił funkcję w dowództwach wojsk bawarskich oraz w Ministerstwie Reichswehry w Berlinie, stając się ekspertem w sprawach wojskowego zarządzania i finansów. Po przejęciu władzy przez Adolfa Hitlera, kierownictwo Wojsk Lądowych przekazało Kesserlinga do dyspozycji Sił Powietrznych z zadaniem ich rozbudowy, najpierw jako szefa administracji w przyszłym ministerstwie Goeringa. Do głównych zadań Kesserlinga należało nadzorowanie i finansowanie produkcji lotniczej oraz budową samolotów i koszar. Dzięki swoim zdolnościom menedżerskim oraz swoistemu stylowi bycia zyskał sobie życzliwość przemysłowców i wyższych wojskowych. Jego zaangażowanie oraz wysokie wyniki pracy zaowocowały szybkimi awansami; 1935 rok na generała majora, a w 1936 roku generała porucznika. Jego kariera rozwijała się nie tylko dzięki umiejętnościom, ale również zdolności do dostosowania sie do życzeń przełożonych. Mimo to w początkowym okresie władzy Hitlera nie obchodziły go te narodowosocjalistyczne przeobrażenia. Jednak z biegiem czasu, gdy Hitler odnosił kolejne sukcesy a Goering ciągle awansował generał Kesselring stał się wielbicielem i sługą narodowosocjalistycznego reżymu. Nie poświęcał jednak szczególnej uwagi partii oraz jej machinacjom. W 1936 roku Kesselring jako zastępca generała Wewera który zginął w wypadku został szefem Sztabu Generalnego Sił Powietrznych. Rok 1937 przynosi mu kolejny awans tym razem na generała lotnictwa. Dzięki temu nadal mógł rozwijać swe menedżerskie zdolności. W tym okresie popiera Goeringa, który sprzeciwiał się produkcji bombowców dalekiego zasięgu. Z tego względu również jego obciąża się odpowiedzialnością za późniejsze niepowodzenia Luftwaffe.

Podczas wojny domowej w Hiszpanii Kesserling bezwarunkowo poparł wypróbowanie nowej broni. Jednak zaraz potem zaczyna się walka pomiędzy nim a nowym autorytetem - Milchem. Na skutek jego interwencji Kesserling zaczyna odczuwać ograniczenia w pracy. Nie mogąc tego znieść prosi o zwolnienie; najpierw zostaje dowódcą 3 Okręgu Lotniczego w Dreźnie a w październiku 1938 roku obejmuje dowództwo nad przyszłą 1 Flotą Powietrzną w Berlinie. Zgrupowanie to wraz z rozpoczęciem działań wojennych w 1939 roku zostaje przydzielone do wsparcia Grupy Armii Północ. W pierwszych dwóch dniach wojny zniszczyli na ziemi znaczną część polskiego lotnictwa. Po udanej kampanii w Polsce Kesselring został dowódcą 2 Floty Powietrznej. Jej terenem działania była Holandia, Belgia oraz północna część Francji. Podczas tych kampanii doszło do bombardowania Rotterdamu. Chodziło o wymuszenie kapitulacji na Holendrach. Świat był wzburzony takim działaniem jednak Kesselring odrzucał wszelkie zarzuty. Uważał, że działał zgodnie z przepisami haskimi, które to zezwalały atak na bronione miasto a za takie uznano Rotterdam. 19 czerwca 1940 roku Kesselring otrzymuje nominację na feldmarszałka. Na początku czerwca tego samego roku 2 Flota Powietrzna została przeniesiona na teren Prus Wschodnich, skąd miała wejść do działań podczas ataku na Związek Radziecki. Kolejny raz samoloty Kesselringa podjęły współpracę z lądowymi oddziałami marszałka von Bocka podczas natarcia na Moskwę.

W późniejszym okresie a dokładnie w listopadzie 1941 roku eskadry lotnicze zostały przeniesione na Sycylię skąd miały wspierać Grupę Pancerną Afryka Rommla. Kesselring został naczelnym dowódcą obszaru operacyjnego Południe. W 1943 roku po przegranej w Afryce doszło do konfliktu pomiędzy Kesselringiem a von Arnimem, który domagał się wyciągnięcia konsekwencji takowego stanu na froncie. Jednak Kesselring uniemożliwił prawidłowe sprawozdanie dla OKW i upiększał sytuację. 12 i 13 maja skapitulowała reszta Grupy Armii Afryka i 240,000 niemieckich i włoskich żołnierzy dostało się do niewoli. Armia po raz kolejny została wpędzona w beznadziejną sytuację i następnie poświecona, a wielką odpowiedzialność za to ponosił Kesselring. Po kolejnych kampaniach aliantów, w których to państwa Osi utraciły Sycylię i południową część Włoch Kesselring wycofał swoje wojska na dobrze rozbudowaną Linię Gustawa. Stacjonujące w północnych Włoszech dywizje zostały skupione w Grupie Armii B dowodzonej przez feldmarszałka Rommla.

Ponownie zderzyły się ze sobą odmienne oceny sytuacji obu feldmarszałków. Otóż Rommel chciał przeprowadzić odwrót na północ na Linię Gotów, Kesselring natomiast chciał pokonać nieprzyjaciela na południu. Hitler początkowo zamierzał przekazać dowództwo we Włoszech Rommlowi jednak ostatecznie wygrał Kesselring, który po raz kolejny potrafił wyjść na przeciw życzeniom swych przełożonych. Prowadzone zimą 1943-44 i okupione wielkimi stratami po obu stronach walki o Linię Gustawa, skoncentrowały się na koniec wokół Cassino. Kesselring rejon klasztoru ogłosił jako strefę neutralna, wcześniej wywiózł w bezpieczne miejsce skarby i dzieła sztuki. Jak wiadomo klasztor i tak został zbombardowany przez Aliantów. Dopiero wtedy Kesselring wydał zgodę na zajęcie ruin, które od tego momentu stały sie niemiecką twierdzą. W maju 1944 roku sprzymierzeni zdołali przedrzeć się przez Linię Gotów i zajęli Rzym. Wkrótce potem Kesselring został poważnie ranny w wypadku samochodowym. Na front wrócił dopiero w lutym 1945 roku. Jego zastępcą w tym okresie był generał pułkownik von Vietinghoff. Kilka tygodni później Kesselring zostaje mianowany następcą Rundstedta i został naczelnym dowódcą obszaru operacyjnego Zachód. Pomimo tego, że raporty feldmarszałka Modela w sposób jednoznaczny wskazywały beznadziejną sytuację na froncie to Kesselring nadal pozostawał pod wrażeniem chęci walki Hitlera. W drugiej połowie kwietnia 1945 roku nie zajęta jeszcze przez wroga część Niemiec została podzielona na dwie strefy północną i południową zaś Kesselring dowodził strefą północną. W tym okresie Kesselring zdał sobie sprawę z bezsensu prowadzenia dalszej walki. Po podpisaniu kapitulacji trafił on do niewoli. Po pięciomiesięcznym pobycie w więzieniu w Norymberdze został przeniesiony do obozu Allendorf. W 1947 roku staje przed brytyjskimi sądem w Wenecji za rozstrzelanie zakładników w odwecie za atak włoskich partyzantów. Kesselring przez cały czas zaprzeczał i nie poczuwał się do winy za to zdarzenie. Został skazany na śmierć przez rozstrzelanie jednak wyrok został zamieniony na dożywocie i w celu odbycia kary został przeniesiony do wiezienia w Werl ( w Niemczech). Jednak już w roku 1952 zostaje zwolniony ze względu na slaby stan zdrowia. W ostatnich latach życia zaangażował sie w działalność związków weteranów. Ich członkowie sławili go jako bohatera i męczennika. Zmarł w 1960 roku na atak serca. Został pochowany w Bad Wiessee.

Dodane przez LukLog dnia maja 01 2006 17:42:07
0 Komentarzy � 9856 Czytań