Największym problemem szybowców Go 242 było ich ponowne wykorzystanie po przewiezieniu zaopatrzenia do jednostek frontowych, szczególnie wyraźnie dawało się to odczuć podczas zaopatrywania oddziałów zamkniętych w okrążeniu, gdy szybowce Go 242 z uwagi na niemożność samodzielnego startu okazywały się być praktycznie sprzętem jednorazowym. Aby temu zaradzić konstruktorzy firmy Gotha postanowili zbudować wersje Go 242 napędzania silnikami tłokowymi. W ten sposób powstał samolot transportowy Go 244. Wstępnie brano pod uwagę zastosowanie różnych typów silników. Badania prowadzono na płatowcach Go 242B (z podwoziem kołowym). Testowano następujące typy silników: Szwecow M-25A o mocy 551 kW (750 KM), Gnome-Rhone 14M o mocy 515 kW (700 KM) oraz BMW 132Z o mocy 485 kW (660 KM). Ostatecznie wybrano zdobyte w dużej ilości francuskie silniki Gnome-Rhone 14M. Próby prototypu wyposażonego w dwa silniki tego typu przeprowadzone zostały w końcu 1941 roku a już od początku roku 1942 rozpoczęto przebudowę płatowców Go 242B na samoloty Go 244B. Maszyny te zwykle wyposażano w trzyłopatowe śmigła przestawne typu Ratier, niektóre Go 244 B otrzymały śmigła czterołopatowe o stałym skoku. Wersje Go 244 odpowiadały wersjom Go 242 i tak Go 242B-1, -2, -3 i -4 odpowiadały Go 244B-1, -2. -3 i -4. Zakłady Gotha przebudowały w sumie 133 szybowce na samoloty Go 244, dalszych 41 egzemplarzy dostarczyły zakłady w Budziejowicach na terenie Protektoratu Czech i Moraw. W marcu 1942 roku dostarczono pierwsze samoloty Go 244B do KGz.b.V. 104 w Grecji i KGz.b.V. 106 bazującego na Krecie. Inna jednostką operującą na tym typie samolotu była 7./TG 4 bazująca w południowej Rosji.

Dodane przez LukLog dnia maja 03 2006 17:44:10
0 Komentarzy � 6350 Czytań