Osławione Gestapo, czyli Geheime Staatspolizei była to policja polityczna. Organizacja ta powstała z inicjatywy Hermanna Goringa w roku 1933.W latach 1934-36 nastąpił proces integracji Gestapo z partyjną służbą (SD). Gdy w roku 1936 utworzono policję bezpieczeństwa w jej skład włączone zostało właśnie Gestapo i policja kryminalna. „Końcowym etapem podporządkowania Gestapo i całego aparatu bezpieczeństwa Trzeciej Rzeszy władzom SS było wydzielenie policji bezpieczeństwa z kompetencji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i podporządkowanie jej Głównemu Urzędowi Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA)”.

Od chwili powstania RSHA Urząd IV tworzyło właśnie Gestapo. Składał się on z wydziałów oznaczonych literami. Były to:
1. Wydział IV A który miał pięć zasadniczych sekcji. Do najważniejszych zaliczyć należy sekcję zwalczania ruchu komunistycznego, marksizmu i jednolitego frontu oraz sekcję walki przeciwko opozycji. Temu wydziałowi podlegała m.in. sekcja zajmująca się obozami jeńców wojennych. Szefem tego wydziału był Kurt Lindow,
2. Wydział B do jego zadań należały sprawy ruchów opozycyjnych w środowiskach młodzieżowych. Poza tym zagadnienia związane z gospodarką i prasą,
3. Wydział C obejmował kartotekę personelu i sprawozdawców. To właśnie w jego gestii był areszt prewencyjny a także w specjalne zadania w zakresie nadzoru i inwigilacji,
4. Wydział D zajmował się zwalczaniem ruchu oporu w Protektoracie Czech i Moraw oraz w Generalnej Guberni. Trzecia sekcja tego wydziału zajmowała się mniejszościami narodowymi. W skład tego wydziału wchodziła też sekcja odpowiadająca za przesiedlenia i wysiedlenia a także sekcja zajmująca się stosunkami pomiędzy policją niemiecką a polcją innych krajów,
5. Wydział E jako centrala kontrwywiadu, prowadził walkę ze szpiegostwem. Podzielony był na cztery okręgi terytorialne
6. Po wewnętrznej reorganizacji powstał Wydział F. Do jego kompetencji należały sekcje policji granicznej i biura dowodów osobistych.

Gestapo to jedna z najokrutniejszych organizacji w historii. Jego funkcjonariusze wkraczali we wszystkie dziedziny życia. Stosowanie represji i różnego rodzaju tortur odbywało się na porządku dziennym. W okresie drugiej wojny światowej Gestapo było wykonawcą wielu akcji mających na celu wyłapywanie szpiegów czy sabotażystów. Przebieg jednej z takich akcji noszącej kryptonim „Nacht und Nebel” (Noc i mgła) czytelnik pozna w jednym z kolejnych rozdziałów. Jeśli chodzi o samą strukturę Gestapo to zorganizowane ono było w placówki Stapoleittelen i Stapostellen. Ich podział wewnętrzny nie odpowiadał strukturze Urzędu IV RSHA. „Na tzw. ziemiach wcielonych do Rzeszy Gestapo pod względem organizacyjnym i kadrowym podlegało, zgodnie z okólnikiem Himmlera z 7 listopada 1939 roku inspektorowi policji bezpieczeństwa. W sprawach merytorycznych Gestapo otrzymywało polecenia i rozkazy bezpośrednio od szefa Urzędu IV RSHA i jemu również składało sprawozdania”.

Jeśli chodzi o stały personel pracujący w szeregach Gestapo to został on podzielony na urzędników wyższych (Beamten) i niższych Angestellten). W obrębie tych dwóch grup pracowniczych można dokonać kolejnego podziału na personel zarządzający i wykonawczy w grupie pracowników wyższych oraz funkcjonariuszy kryminalnych, a pomiędzy nimi pracowników służby zewnętrznej, obsługi dalekopisów itp. w grupie urzędników niższych. Poza tym zatrudniano także personel doraźny. Jedną z podstawowych zasad polityki kadrowej RSHA była wymiana i służbowe przeniesienia funkcjonariuszy w krajach okupowanych. Przykładem może tu być kat Warszawy Franz Kutschera. Zanim zaczął on pełnić funkcję dowódcy SS i Policji na dystrykt warszawski (październik 1943) „wyróżnił się” dużą bezwzględnością w zwalczaniu partyzantki m.in. na terenach ZSRR. Agentów werbowano w różnoraki sposób. Niektórzy zgłaszali się dobrowolnie jednak znaczną część stanowiły osoby złamane przy pomocy presji fizycznej czy też psychicznej, różnych form szantażu i gróźb, dotyczących najczęściej losu rodzin i przyjaciół. Rekrutowano agentów biorąc pod uwagę głównie środowiska, w których załatwiane były różnego typu sprawy, gdzie koncentrowało się życie towarzyskie i prowadzone były rozmowy na różne tematy.

„Zadaniem Gestapo była ochrona ustroju narodowosocjalistycznego, tzn. wykrywanie i zwalczanie przeciwników reżimu hitlerowskiego. Do kompetencji Gestapo należało m.in. osadzanie „przestępców politycznych” w obozach koncentracyjnych”. Ta regułka, choć krótka obrazuje jak ogromny zakres możliwości posiadało Gestapo. W rzeczywistości wystarczyło tylko podejrzenie, aby aresztować, przesłuchiwać i osądzić człowieka, który tak naprawdę mógłby być całkowicie niewinny. Stosowanie siły stanowiło główny środek rozbijania zorganizowanej opozycji tej rzeczywistej i tej wyimaginowanej. Jak już pisałem powyżej podstawowym zadaniem Gestapo była walka z opozycją polityczną, a także z duchowieństwem.„I tajna policja okazała się najwyraźniej bardzo skuteczna, ponieważ kolejne fale aresztowań rozbiły podziemie komunistyczne, które w latach 1939-41 zniknęło bez śladu, uznane za niewygodne dla sowieckiej polityki zagranicznej.”

Organizacja na czele, której stał Muller w czasie wojny stała się jednym z najbardziej zbrodniczych ogniw całego okupacyjnego aparatu terroru. Gestapo stosowało szczególnie okrutne metody walki z przeciwnikami hitleryzmu w Niemczech jak i członkami ruchu oporu w okupowanych krajach. „Po wojnie Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze uznał Gestapo za organizację przestępczą”.



Dodane przez LukLog dnia maja 01 2006 16:25:40
1 Komentarzy � 26904 Czytań