Śmigłowiec Flettner Fl 282 Kolibri (koliber) projektowany został jako dwumiejscowy. Drugim członkiem załogi miał być obserwator, zajmujący miejsce za wałem wirnika, twarzą do tyłu względem kierunku lotu. Prace konstrukcyjne ukończone zostały w lipcu 1940 roku i zakłady Flettner w Berlinie Johannisthal oraz Bad Tolz rozpoczęły produkcję 30 prototypów i piętnastu samolotów wersji przed produkcyjnej. Obloty prototypów rozpoczęły się w roku 1941. Pierwsze trzy maszyny zostały zbudowane jako jednomiejscowe z zakrytą pleksiglasową osłoną kabiny, jednakże kolejne śmigłowce posiadały kabiny odkryte i były maszynami dwu miejscowym i. Napędzający dwa wirniki silnik BMW-Bramo Sh 14A, zamontowany został w środkowej części kadłuba, co zapewniło siedzącemu z przodu pilotowi doskonałą widoczność. Silnik napędzał dwa dwułopatowe wirniki ustawione względem siebie pod kątem 45°. ich kąt zaklinowania do przodu wynosił 6°. Wirniki posiadały stalowe dźwigary oraz drewniane żebra i pokryte były sklejką. W tyle kadłuba umieszczone zostało usterzenie. Kadłub oparty został o konstrukcję zbudowaną ze stalowych rur, które w środkowej (silnikowej) części pokryte zostały blachą, a w tylnej płótnem. Stałe podwozie trójkołowe umożliwiało stabilny start i lądowanie. Fl 282 był najnowocześniejszym ówczesnym śmigłowcem niemieckim, który wylatał najwięcej godzin i odbył najwięcej testów ze wszystkich śmigłowców zaprojektowanych dla Luftwaffe. Większość lotów próbnych wykonał szef pilotów oblatywaczy firmy Flettner, Hans E. Fuisting, który opanował również pilotaż śmigłowców w warunkach ślepego pilotażu oraz wyszkolił większość z 50 pilotów, którzy odbyli przeszkolenie do lotów na Fl 282. Wielu nowych pilotów miało problemy, gdy podczas lotu na małej wysokości odwracali śmigłowiec tyłem do kierunku wiatru, co powodowało utratę siły nośnej i częste opadnięcie na ziemię. Fl 282 był bardzo stabilny i sterowny szczególnie podczas lotów z prędkością przekraczającą 60 km/h.

Pomimo dużej komplikacji konstrukcji i znacznej liczby różnych mechanizmów, śmigłowiec ten ulegał bardzo rzadko awariom. Jeden z Fl 282 przelatał 95 godzin bez jakiegokolwiek przeglądu lub naprawy. Również silnik charakteryzował się znaczną niezawodnością, dochodzącą do 400 godzin pracy bez przeglądu generalnego. W roku 1942 Kriegsmarine rozpoczęła operacyjne stosowanie Fl 282. Pierwszym śmigłowcem tego typu, który wszedł na służbę niemieckiej marynarki wojennej, był Fl 282 V5. Operował on nad Bałtykiem przechodząc próby w bardzo złych warunkach atmosferycznych. Śmigłowiec stacjonował na krążowniku Koln, na którego jednej z wież artylerii głównej zainstalowano specjalną platformę o wymiarach 4 x4m, stanowiącą lądowisko Fl 282. Do roku 1943 przekazano do jednostek operacyjnych około 20 maszyn tego typu. Służyły one głównie do ochrony konwojów w basenie Morza Śródziemnego, Egejskiego oraz nad Bałtykiem. Śmigłowce okazały się być bardzo przydatne również przy wykrywaniu nieprzyjacielskich okrętów podwodnych. Używane przez Kriegsmarine Fl 282 były jednomiejscowe, dla wojsk lądowych przeznaczono wersję dwu miejscową, która nosiła oznaczenie B-2. Maszyny te okazały się bardzo przydatne jako śmigłowce współpracujące z artylerią. W roku 1944 powstały nawet samodzielne klucze obserwacyjne i współpracy z artylerią, które używano głównie na froncie wschodnim. Kilka maszyn Fl 282 służyło w tym charakterze podczas oblężenia Berlina w kwietniu 1945 roku. Stacjonowały one na lotnisku Berlin-Rangsdorf. W kwietniu 1945 roku w Ainring stacjonowała 40 eskadra transportu powietrznego [Luft-Transportstaffel 40), złożona z trzech Fl 282 i trzech Focke-Achgelis Fa 223. Prawdopodobnie należący do tej jednostki Fl 282 wywiózł z oblężonej twierdzy Breslau (Wrocław) Gauleitera Hankę. Miała to miejsce już na początku maja 1945, tuż przed zakończeniem walk w mieście. Duży sukces w pierwszych próbach operacyjnych śmigłowca Fl 282, skłonił Technisches Amtco złożenia w 1944 roku zamówienia w firmie Bayerische Molorenwerke (BMW) na wyprodukowanie 1000 egzemplarzy seryjnych Kolibri. Podjęcie produkcji uniemożliwiły jednak bombardowania zakładów w Munchen (Monachium) i Eisenach, przeprowadzone przez bombowce USAF. Również zakłady Flettner Johannisthal wskutek ciągłych bombardowań zdołały wyprodukować tylko 24 egzemplarze prototypowe. Trzy z tych maszyn przejęli Alianci, Fl 282 V15 i V23 Amerykanie, a trzeci Rosjanie. Śmigłowce zdobyte przez Amerykanów znajdują się obecnie w Cranfield Institute of Technology oraz w United States Air Force Museum w Dayton, Ohio.