Od początku istnienia firmy Dornier Metal-Ibauten była ona znana z konstruowania całkowicie metalowych samolotów w tym głównie łodzi latających, z których najsłynniejsza była Wal. Jej pierwszy prototyp oblatany został 6 listopada 1922 roku. Samolot okazał się wielkim sukcesem komercyjnym Dorniera, produkowany był przez przeszło dziesięć lat w wielu krajach świata. W związku z nałożonymi na Niemcy ograniczeniami produkcji samolotów wynikającymi z Traktatu Wersalskiego, Dornier zmuszony został do założenia filii swoich zakładów w Marina de Pisa we Włoszech. Dornier Wal produkowany był właśnie przez firmę Construzioni Meccantche Aeronautiche (CMASA) od roku 1923. Po częściowym zniesieniu restrykcji od 1932 roku w zakładach Dorniera w Friedrichshafen rozpoczęto produkcję wojskowej wersji Wala, nazwanej Militar-Wal 33. Samolot ten różnił się od wersji cywilnej wieloma detalami, m.in. zmniejszona została rozpiętość płata, zastosowano inne silniki oraz wzrósł jego ciężar. Fliegerstab przy Relchswehrministerium postanowił przyjąć ten samolot na wyposażenie planowanych Seefliegergruppen (dywizjonów lotnictwa morskiego), jako maszynę rozpoznawczą. Wal 33 odbył pierwszy lot 3 maja 1933 roku i z powodu swojego ciężaru nazywany był 10-tonowym Wałem. Do produkcji seryjnej dla Luftwaffe trafił jednak samolot, którego pierwszy lot miał miejsce 27 stycznia 1931 roku, nazywany 8-tonowym Wałem. Maszyna ta otrzymała oznaczenie Do 15 i trafiła początkowo na wyposażenie Deutsche Lufthansa, jako samolot pocztowy używany nad południowym Atlantykiem. Pierwsze egzemplarze Do 15 trafiły w końcu 1933 roku również do lotnictwa wojskowego. Aż do roku 1933 Reichsmarine nie posiadała oficjalnie na wyposażeniu żadnego samolotu. Maszyny które były konieczne do ćwiczeń we współpracy z marynarką wojenną czy do holowania celów powietrznych wypożyczane były formalnie z firmy Severa G.m.b.H., finansowanej i utrzymywanej przez Reichswehrministerium, a mającej swoje siedziby w Kiel-Holtenau (Kilonia) oraz na wyspie Nordeney. Personel i samoloty należące do tej firmy oraz do jej sukcesorki firmy Luftdienst G.m.b.H. posłużyły do utworzenia w drugiej połowie roku 1934 tzw. Seefliegerubungsstaffel (eskadry treningowej lotnictwa morskiego). Personel latający i naziemny eskadry przeszedł przedtem specjalne szkolenie w Deutschen Verkehrs- Schulen (DVS) w Warnemunde i Travemunde.

Szkoły lotnictwa morskiego przeszły wkrótce pod dowództwo tzw. Kommando der Fliegers-chulen (See) (dowództwo szkół lotniczych morskich), na wyposażeniu którego znajdowały się 1 marca 1934 roku m.in. cztery Do 15. Do końca 1934 roku 16 Do 15 znalazło się na stanie Seefliegerstaffeln, a program produkcyjny przewidywał dostarczenie do września 1935 roku 21 egzemplarzy tego samolotu. W drugiej połowie 1935 roku utworzona została pierwsza jednostka dalekiego rozpoznania morskiego wyposażona w Do 15 nazwana Fliegerstaffei (F) List. W lipcu 1936 roku jednostkę tę przemianowano na 2./Ku.FI.Gr.106. Planowano utworzenie dalszych trzech eskadr dalekiego rozpoznania morskiego ale z realizacją tego zamierzenia postanowiono poczekać do chwili kiedy firma Dornier dostarczy nowocześniejszy typ samolotu jakim miał być Do 18. Produkcję Do 15 zakończono w 1935 roku po zbudowaniu około 30 egzemplarzy. Do 15 pozostały w stanie 2./Ku.Fi.Gr.106 do roku 1938 kiedy zastąpiły je nowocześniejsze wodnosamoloty Do 18. Maszyny te trafiły następnie do szkół lotniczych oraz używano ich do testów.



Dodane przez LukLog dnia maj 03 2006 18:09:38
8 Komentarzy � 7263 Czytań