Wkrótce po założeniu firmy Bucker w Johannisthai w roku 1933 powstał pierwszy samolot Buckera, Bu 131 Jungmann. Maszyna ta skonstruowana została przez inż. Andersa J. Anderssona, Szweda, który prowadził wszystkie prace projektowe w firmie Bucker aż do 1939 roku. Nowy samolot był dwupłatem o dwuosobowej załodze zajmujšcej miejsca w tandemie w otwartych kabinach przeznaczonym do treningu, akrobacji i uprawiania sportów lotniczych. Oba płaty miały lotki i posiadały ten sam wymiar i obrys. Krawęd? natarcia miała 11° skos dodatni. Kadłub zbudowany był w oparciu o stalowš kratownicę zbudowanš ze spawanych rur pokrytych w przedniej czę?ci blachš, a ?rodek i ogon kryte były płótnem. Zbiornik paliwa i oleju mie?cił się w kadłubie. Podwozie klasyczne stałe z kółkiem ogonowym. Koła głównego podwozia miały rozmiar 420 x 150 mm, kółko ogonowe 120 x 150 mm. Pierwszy prototyp Bu 131 (D-3150) oblatany został 27 kwietnia 1934 roku przez pilota Joachima von Koppena. Maszyna napędzana była silnikiem rzędowym, czterocylindrowym Hirth HM 60R o mocy 59 kW (80 KM). W tym samym roku rozpoczęła się seryjna produkcja pierwszej wersji Bii 131A, której głównym odbiorcš został Deutscher Luftsportverband. Pierwsze egzemplarze dostarczone zostały do Luftwaffe w roku 1935 i użytkowane były jako szkolne samoloty wstępnego treningu pilotażu. Jako jedna z pierwszych maszyny te otrzymała Flugzeugfuhrerschule A/B 72 w Detmold. W roku 1936 rozpoczęła się produkcja wersji Bij 131B, różnišcej się zastosowaniem mocniejszego silnika Hirth HM 504A-2 o mocy 77kW (105 KM).

Dalszym rozwojem samolotu była wersja C, która nie była jednak produkowana seryjnie, jako jej napęd przewidywano silnik Cirrus Minor o mocy 66 kW (90 KM). Samoloty Bu 131 służyły w szkołach lotniczych Luftwaffe do końca wojny, chociaż w drugiej jej połowie zastępowane były stopniowo przez nowocze?niejsze samoloty Bij 181 Bestmann. Wycofywane ze szkół lotniczych Jungmanny trafiły na wyposażenie niektórych tworzonych od 1942 roku Nachtschlachtgruppen np. NSGr.2, NSGr Samolot ten napędza ny silnikiem Hatsukazeo mocy 81 kW (110 KM) wyprodukowany został w liczbie 1037 egzemplarzy. Dla japońskiej marynarki wojennej zbudowanych zostało 217 sztuk pod oznaczeniem Wałanabe/Kyushu Typ 2 (K9W1). BU 131 używany był również w Finlandii, na Węgrzech, w Hiszpanii, Szwecji i Szwajcarii a także po zakończeniu wojny w Czechosłowacji, gdzie produkowano go do roku 1949, w liczbie prawie 300 egzemplarzy, jako Aero C-104.

Dodane przez LukLog dnia maja 03 2006 14:37:07
0 Komentarzy � 5573 Czytań