Werner Eduard Fritz von Blomberg urodził się 2 września 1878 roku w Stargardzie Szczecińskim. Był synem podpułkownika Emila von Blomberga i jego żony Emmy. Swą karierę rozpoczął wstępując w 1897 roku do Głównego Zakładu Kadetów w Gross-Lichterfelde. Trzy lata później w marcu 1897 roku mając 19 lat zostaje podporucznikiem w 73 pułku fizylierów. Praktycznie całą swoją karierę związany był z piechotą. W 1904 wstąpił do Akademii Wojennej gdzie w 1907 roku dosłużył się stopnia porucznika. Po ukończeniu Akademii w latach 1908-1911 służył w Wielkim Sztabie Generalnym w Berlinie i w 1911 roku otrzymał nominację na kapitana. Od roku 1914 był dowódcą kompanii w jednym z pułków piechoty. Po wybuchu pierwszej wojny światowej został przeniesiony jako oficer Sztabu Generalnego na front zachodni początkowo jako oficer ds. operacyjnych, następnie do XVIII Korpusu Rezerwowego, a wreszcie do 7 Armii. To właśnie tu pokazał pełnię swych umiejętności. Wykazał się tu jako znakomity planista i organizator. W roku 1916 został awansowany do stopnia majora i wreszcie nadano mu najwyższe pruskie odznaczenie Pour le Merite. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej Niemcom zezwolono na posiadanie 100,000 armii w skład, której mogło wchodzić tylko 4,000 oficerów. Blomberg bardzo chciał pozostać nadal w wojsku i udało mu się załapać. W 1920 roku otrzymał awans na pułkownika. W 1921 roku zostaje szefem sztabu V Okręgu Wojskowego w Stuttgarcie. W 1924 roku generał Hans von Seeckt powołał go na szefa Oddziału Szkolenia Wojsk Lądowych w Ministerstwie Reichswehry. Już rok później został awansowany do stopnia podpułkownika. W 1928 roku Blomberg zostaje awansowany przez von Hindenburga na generała majora. Dodatkowo został mianowany szefem Urzędu Wojsk. Blomberg był człowiekiem o słabym charakterze.

Dowodem na to jest ta oto sytuacja. Otóż po pierwszej wojnie światowej na mocy traktatu wersalskiego Niemcom zabroniono dalszych prac nad czołgami, samolotami, gazami trującymi i łodziami podwodnymi. Jednak Reichswehra sprytnie omijała te postanowienia podpisując ze Związkiem Radzieckim umowy na mocy, których tworzyła swoje bazy na terytorium radzieckim. Tam mogli spokojnie opracowywać nowe sposoby użycia wojsk. Blomberg bardzo się zaangażował w te akcje. Bardzo często odwiedzał ZSRR. Armia Czerwona i totalitarny stalinowski reżym zrobiły na nim wielkie wrażenie. Wojskowi posiadali tam - inaczej niż w Niemczech - władzę i autorytet. Blomberg wyznał później: "Niewiele brakowało a wróciłbym stamtąd jako stuprocentowy bolszewik". Wkrótce generała Seeckta zastąpił generał pułkownik Wilhelm Heye. Miał on słabość do Blomberga. Pomimo, że widział jego słabe strony awansował go nadal i tak w 1929 do stopnia generała porucznika. Po objęciu władzy przez Hitlera Blomberg uległ fascynacji hasłom przez niego głoszonym. W 1931 roku po upadku z konia doznał silnego wstrząśnienia mózgu. To w połączeniu ze śmiercią żony i jego chorobą wzmogło jego nerwowość. Aby go odsunąć od ważnych spraw został odwołany ze swojej Kwatery w Królewcu i mianowany kierownikiem niemieckiej delegacji wojskowej przy Międzynarodowej Genewskiej Konferencji Rozbrojeniowej. Chciano go w ten sposób odstawić na boczny tor. Jednak osiągnięto zupełnie odwrotny skutek. Dzięki swej posadzie Blomberg zyskał możliwość bezpośrednich spotkań z prezydentem Rzeszy Hindenburgiem. Teraz Blomberg mógł się zemścić. Bardzo łatwo mógł wpłynąć na decyzję starzejącego się feldmarszałka. Jego negatywne raporty doprowadziły do zdymisjonowania Bruninga, na którego miejsce przyszedł Franz von Papen, a pół roku później Kurt von Schleicher. Kiedy w końcu stycznia 1933 roku von Hindenburg zdymisjonował kanclerza Rzeszy von Schleichera i ulegając presji powołał Hitlera na szefa rządu, jednocześnie mianował Blomberga ministrem Reichswehry. Blomberg i Hitler od samego początku doskonale się rozumieli. Podczas pierwszego posiedzenia gabinetu Blomberg zapewnił wodza, że będzie wobec niego bezwzględnie lojalny. Bardzo szybko ustalił swoją taktykę współpracy z reżimem. Najpierw wydał rozkaz Reichswehrze prowadzenia w każdy weekend krótkich kursów szkoleniowych dla brunatnych formacji NSDAP.
Następnie wydał rozkaz, aby żołnierze Reichswehry salutowali umundurowanym członkom NSDAP i pozdrawiali ich sztandary. To on wydał pierwsze rozkazy antysemickie. 8 grudnia 1933 polecił lokalnym dowódcom tolerowanie bojkotu żydowskich domów towarowych i sklepów przez członków NSDAP. W sierpniu 1933 roku Hitler awansował go do stopnia generała pułkownika, a w maju 1935 roku mianował głównodowodzącym Wehrmachtu.

20 kwietnia 1936 roku Blomberg jako pierwszy oficer III Rzeszy zostaje awansowany na feldmarszałka. Uznanie Hitlera zaczęło maleć, kiedy zdaniem wodza stracił nerwy podczas zajmowania Nadrenii. Dyktator zwykł o nim mówić, że w chwilach kryzysu zachowuje się jak "rozhisteryzowana stara panna". Było to także efektem strategii przyjętej przez Blomberga. Nie był zwolennikiem agresywnej polityki Hitlera. Uważał, że Wehrmacht będzie gotów do wielkiej wojny dopiero po 1943 roku. Nie bał się przeciwstawiać swojemu Fuhrerowi. Blomberg zaczął tracić poparcie. Na początku 1938 roku popełnia błąd, który kładzie ostateczny kres jego karierze. 12 stycznia tego roku 60 letni wdowiec bierze cichy ślub z 24 letnia Margarethe Gruhn. Świadkami byli Hitler i Goering. Blomberg wiedział, że jego żona jest kobietą z przeszłością nie zdawał sobie jednak sprawy, że pozowała do zdjęć pornograficznych i była znana w środowisku prostytutek. Goering chcąc zająć miejsce Blomberga szybko zdobył odpowiednie fotki jego żony. Przedłożył te dokumenty Hitlerowi krzycząc "Blomberg ożenił się z kurwą!". Blomberg następnego dnia złożył prośbę o dymisje i Hitler zwolnił załamanego generała. Jednak Hitler nie miał jakiejś wielkiej ochoty na to posunięcie, a uczynił tak za namową Goeringa. Fuhrer radził się nawet Blomberga, kogo powołać na jego miejsce. Zachęcił on Hitlera do tego żeby sam objął stanowisko ministra wojny Rzeszy. Tydzień później Hitler rzeczywiście objął ten urząd. Blomberg zadał w ten sposób niszczycielski cios korpusowi oficerskiemu, który tak szybko się od niego odwrócił. Do zakończenia wojny Blomberg wiódł spokojny żywot wraz ze swoją żoną w bawarskim kurorcie Bad Wiessee. Do końca wierzył w ostateczne zwycięstwo. Na wojnie stracił dwóch synów. Po wojnie został aresztowany przez Amerykanów. 14 marca 1945 roku zmarł na raka w norymberskim wiezieniu. Pochowano go bez ceremonii pogrzebowej w nie oznakowanym grobie.

Dodane przez LukLog dnia maj 01 2006 17:10:14
9 Komentarzy � 12637 Czytań