Samolot BV 222 był największą operacyjnie używaną lodzą latającą drugiej wojny światowej. Maszyna ta powstała w wyniku złożonego przez linę lotniczą Deutsche Lufthansa zamówienia na transatlantycką łódź latającą, której wymiary której wymiary były tylko nieco mniejsze od ówczesnych łodzi latającej Dorinier Do X. Zamówienie te złożone w firmie Hamburger Flugzeugbau w końcu 1936 roku. Było to pewnego rodzaju zaskoczenie, ponieważ firma HFB poza trwającymi wówczas pracami nad wodnosamolotem Ha 139 nie posiadała doświadczenia w budowie wodnosamolotów w odróżnieniu od takich potentatów jak Dornier czy Heinkel. Nowa konstrukcja oznaczona symbolem projekt 54. Rywalem tego samolotu był projekt He 120 i Do 20, jednakże DLH złożyła 19.IX.1937 roku zamówienie na wykonanie trzech prototypów samolotu "projekt 54", oznaczonego teraz Ha 222. Samolot ten miał możliwość przewożenia w luksusowych warunkach 24 pasażerów lub miał zapewnić miejsca sypialne dla 16 pasażerów. Hydrodynamiczne właściwości płatowca zostały zbadane z użyciem modeli w Deutschen Schiffsbau-Versuchsanatalt. Prace konstrukcyjne prowadził zespól inżynierów pod kierownictwem naczelnego konstruktora zakładów Hamburger Flugzeugbau inż. Vogta oraz inż. Schuberta odpowiedzialnego za charakterystykę aerodynamiczną i hydrodynamiczną samolotu. Ha 222 był grzbietopłatem o całkowicie metalowej konstrukcji, pływaki stabilizujące wciągane były do wnętrza skrzydeł. Kadłub był bardzo obszerny o szerokości 3.05 m, skrzydła mieściły zbiorniki paliwa o pojemności 3450 dm3 wyposażone były w napędzane elektrycznie klapy. Wewnątrz skrzydeł mieściło się przejście umożliwiające dojście do silników podczas lotu. Zabezpieczenie antykorozyjne kadłuba objęło zastosowanie płyt blachy grubości 3 do 5 mm oraz podwójnego dna. Załoga składała się z dwóch pilotów, dwóch inżynierów pokładowych, nawigatora i radiooperatora. Wraz z wybuchem wojny prace nad Ha 222, przemianowanym w między czasie na BV 222, uległy zwolnieniu ponieważ część personelu biura konstrukcyjnego przeniesiona została do prac nad BV 138. eszcze 16.lipca 1940 roku delegacja DLH dokonała inspekcji postępu prac nad ty samolotem, mimo że szanse wprowadzenia go do lufthansy było niewielkie. Pierwszy egzemplarz BV 222 V1 (D-ANTE) ukończony został w końcu sierpnia 1940 roku. Pierwszy lot trwał 20 min ale generalnie zadowolił konstruktorów, pilot zwrócił uwagę na pewną niestabilność kierunkową maszyny oraz słoność do galopowania podczas lądowania na wodzie.

Wiosną 1940 roku samolot BV 222 odbył kilka lotów długodystansowych, Luftwaffe zaproponowała wówczas żeby próbne loty długodystansowe połączyć z lotami zaopatrzeniowymi w słuzbi9e lotnictwa wojskowego. Blohm und Voss zabudował drzwi ładunkowe i nieco przebudował wnętrze kadłuba celem odpowiedniego pomieszczenia ładunku. Cywilna rejestracja została zastąpiona kodem radiowym Luftwaffe CC+EQ i BV 222V1 odbył swoją pierwszą operację w ramach służby wojskowej dnia 10 Lipca 1941 roku. Był to lot z Hamburga do Kirkenes nad morzem Barentsa. Do dnia 19 Sierpnia wykonano jeszcze siedem dalszych lotów na tej trasie pokonując 29 950 km i przewożąc około 64 500 kg ładunku oraz 221 rannych w drodze powrotnej do Hamburga. Po przeglądzie dokonanym w zakładach Finkwenwerder BV 222 V1 odbył kolejny lot 10 września 1941 roku z Hamburga do Aten. Tam prowadzić miał prowadzić miał operację pomiędzy kontynentem europejski a Afryką. Jednakże zanim rozpoczęły się loty, samolot wrócił ponownie do Finkwenwerder aby usunąć warstwę skorupiaków, które pokryły spód kadłuba. Między 16 października a 6 listopada 1941 roku BV 222 V1 odbył 17 lotów pomiędzy Atenami i Derną w Libi dostarczając do Afryki ponad 30 000 kg ładunku i zabierając w drodze powrotnej 515 rannych. Podczas tych lotów max prędkość wynosiła 384 km/h na wysokości 4500 m, max zasięg skalkulowano na 7000 km. Samolot mógł transportować 72 rannych lub 92 całkowicie wyekwipowanych żołnierzy. BV 222 V1 nie posiadał uzbrojenia obronnego, podczas lotów operacyjnych był eskortowany przez parę Bf 110, zdążało się jednak, że do spotkania z eskorta nie dochodziło i BV 222 wykonywał loty bez jakiejkolwiek osłony. podczas jednego takiego lotu napotkał na dwa Beauforty RAF-u, które jednak nie zaatakowały całkowicie bezbronnego samolotu. W listopadzie 1941 roku BV 222 V1 powrócił do macierzystej wytwórni celem zainstalowania uzbrojenia obronnego złożonego z jednego karabinu maszynowego MG81Z w przedzie kadłuba, dwóch pojedynczych karabinów maszynowych MG 131 kalibru 13 mm w wieżyczkach umieszczonych na grzbiecie kadłuba oraz czterech karabinów maszynowych MG81Z umieszczonych w okienkach po obu stronach kadłuba. BV 222 otrzymał teraz również nowy radiowy kod wywoławczy X4+AH i wszedł w skład Luft-Transport-Staffel 222 (LTS 222). Na stateczniku pionowym otrzymał oznaczenie "S1". Samolot ten operował nad morzem śródziemnym, przeżył m.in. atak 3 Beaufighterów RAF-u aby ulec zniszczeniu w wypadku podczas lądowania na wodzie w lutym 1943 roku.

W miedzy czasie wykończony został drugi prototyp BV 222 V2 (werk-nr366, CC+ER), który odbył swój pierwszy lot 7.8.1941 roku. Samolot ten przewidziany był do operowania pod dowództwem Fliegerfuhrer Atlantik i posiadał uzbrojenie takie jak BV 222 V1 uzupełnione o dwa stanowiska strzeleckie umieszczone miedzy drugą a trzecią gondola silników pod skrzydłami.. Każde z tych stanowisk było wyposażone w dwa karabiny MG 131 kalibru 13 mm. Jednakże już podczas prób w Travemunde okazało się, że te dwa stanowiska stanowią duży opór aerodynamiczny, powodujące znaczne obniżenie prędkości lotu, że musiały zostać zdemontowane. 28 listopada 1941 rok pierwszy lot wykonał trzeci prototyp BV 222 V3(Werk-Nr449, (DM+SD). Oba samoloty przejęte zostały przez LTS 222 i operowały w rejonie morza śródziemnego. BV 222 V2 otrzymał oznaczenie X4+BH natomiast V3 X4+CH. Wkrótce ukończono dalsze samoloty BV 222napedzane silnikami gwiazdowymi Bramo Fafnir 323R-2, które miały odpowiadać wersji A. Cztery zbudowane maszyny nosiły jednak również symbole prototypów, były to samoloty BV 222 V4 (X4+DH), V5 (X4+EH), V6 (X4+FH), i V8 (X4+HH) dostarczono do Luftwaffe pomiędzy 20 kwietnia a 26 października 1942 roku. Wszystkie te maszyny wzorowane były na drugim prototypie i nosiły identyczne z nim uzbrojenie. W lutym 1943 roku egzemplarze V2 i V5 trafiły celem przezbrojenia do Lufthansa-Werf w Trevemunde. Nowe uzbrojenie, standardowe również dla pozostałych BV 222A, obejmowało przednią wieżyczkę z ruchomym dziełkiem MG 151 kalibru 20 mm, to samo działko w dwóch wieżyczkach montowanych na górnej powierzchni skrzydeł, jeden karabin maszynowy MG q131 kalibru 13 mm strzelający do przodu przez okno prawej burty oraz dwa zdwojone karabiny maszynowe MG 81Z w okienkach umieszczonych z tyłu kadłuba. Silniki otrzymały instalację wtrysku wody z metanolem umożliwiającą osiągnięcie na krótki czas mocy 882 kW. Z uwagi na zakończenie walk w Afryce Północnej dowództwo Luftwaffe zdecydowało się na przerzucenie pozostałych czterech maszyn BV 222 na wybrzeże Atlantyku, gdzie operowały w ramach Fliegefuhrer Atlantik.Do zadań patrolowych samoloty wyposażono w dodatkowy sprzęt radiowy i radio lokacyjny złożony z radaru FuG 200 Hohentwiel oraz odbiorników radiowych FuG 16Z, FuG 25A oraz FuG 101a. Pylon ETC 501 przystosowano do niesienia radiolatarni kierunkowej FuG 302c Schwan. Maszyny BV 222 utworzyły Aufklarungsstaffel See 222.

Dodane przez LukLog dnia maja 03 2006 14:32:36
0 Komentarzy � 8133 Czytań