Johannes Blaskowitz urodził się 10 lipca 1883 roku w Paterswalde. Jak duża część późniejszych oficerów Wehrmachtu tak i on od najmłodszych lat fascynował się wojskiem. W wieku 10 lat po raz pierwszy założył mundur kadeta. Swą służbę wojskową odbywał w Ostródzie, najpierw jako podporucznik, a następnie porucznik. Później ze względów zdrowotnych zwrócił się z prośbą o przeniesienie z Akademii Wojskowej do Badenii. Podczas pierwszej wojny światowej był dowódcą kompanii i oficerem Sztabu Generalnego we Francji, południowym Tyrolu i w krajach bałtyckich. Po wojnie pozostał w szeregach Reichswery i służył w jednostkach liniowych i sztabowych w Wirtembergii i Badenii. W roku 1930 będąc dowódcą 14 pułku piechoty został w październiku mianowany komendantem wojskowym w Badenii. Na początku lutego 1933 roku Blaskowitz w stopniu generała majora otrzymał nominację na inspektora Szkół Wojskowych.

1 kwietnia 1935 roku Blaskowitz został mianowany dowódcą II Okręgu Wojskowego i w tym samym roku dowódcą II Korpusu Armijnego w Szczecinie. To właśnie pod jego kierownictwem w Okręgu Wojskowym obejmującym Pomorze i Meklemburgię dokonało się przejście od armii zawodowej do armii z powszechnego naboru. Mimo, że Hitler nie lubił Blaskowitza to jednak 10 listopada 1938 roku mianował go naczelnym dowódcą 3 Grupy Armii w Dreźnie. Podczas operacji w Polsce w ramach prowadzonego przez dwie Grupy Armii okrążającego ataku na Warszawę Blaskowitz wraz ze swoją 8 Armia miał osłaniać północne skrzydło Grupy Armii Południe i nie dopuścić do tego, aby polskie oddziały przeszkodziły 10 Armii w głównym uderzeniu. Już w tydzień po wybuchu wojny 8 Armia natrafiła nad Bzura na silne polskie oddziały, które usiłowały przełamać jej front. Armia Blaskowitza wzięła udział w ostatecznej bitwie o Warszawę. Kiedy polski dowódcą obrony Warszawy generał Juliusz Rómmel po podpisaniu kapitulacji zameldował generałowi Blaskowitzowi odmarsz do niewoli swoich oddziałów, ten powiedział,że jako żołnierz doskonale rozumie i szanuje uczucia swojego przeciwnika, jednak wojna dopuszcza tylko całkowite rozwiązania. Uczynił wszystko, żeby polskim oficerom zapewnić honorowe odejście do niewoli. Po kampanii w Polsce Wojskom Lądowym odebrano władzę wykonawczą, prawdopodobnie dlatego, że niektórzy generałowie jak List, Kuchler czy właśnie Blaskowitz przeciwstawiali się ekscesom SS.Blaskowitz jako pobożny chrześcijanin czuł się odpowiedzialny za zbrodnie dokonywane przez Niemców na terenie pozostających pod jego wojskową ochroną. Dlatego też w swoich raportach i notatkach jak również w osobistych rozmowach, wielokrotnie dobitnie piętnował panującą w Polsce sytuację. Blaskowitz starał się o należyte traktowanie Polaków na podlegającym mu terytorium i zabiegał o pozostawienie "żydowskich robotników w fabrykach i nie wysyłanie ich do obozów koncentracyjnych".

W połowie maja 1940 roku Blaskowitz wraz ze swym sztabem został przeniesiony na Zachód i objął dowództwo 9 Armii. 15 dni później został mianowany Naczelnym Dowódcą Wojskowym. W październiku 1940 roku mianowany został naczelnym dowódcą 1 Armii. Nie była ona jednak przewidziana do walk na Wschodzie. Odpowiadała za porządek we Francji. 11 grudnia 1941 roku po wypowiedzeniu wojny Stanom Zjednoczonym dowództwo 1 Armii zostało przeniesione do Bordeaux. 12 maja 1944 roku Blaskowitz został dowódcą nowo utworzonej Grupy Armii G podporządkowanej naczelnemu dowódcy obszaru operacyjnego West. Zadaniem tej nowej jednostki było kierowanie obroną frontu biskajskiego na południe od Loary, Pirenejów i francuskiego wybrzeża Morza Śródziemnego. Po lądowaniu aliantów w Normandii Grupa Armii G była systematycznie osłabiana wskutek ciągłego oddelegowywania jej jednostek w rejon walk. Chociaż Blaskowitz nigdy nie był zwolennikiem Hitlera to po zamachu na niego w lipcu 1944 roku wysłał do swojego wodza telegram, w którym zapewniał go o wierności Grupy Armii G. 15 sierpnia alianci wylądowali na południowym wybrzeżu Francji. Hitler nadspodziewanie szybko wyraził zgodę na odwrót. Zadaniem Blaskowitza było koordynowanie odwrotu.

Od 10 kwietnia 1945 roku Blaskowitz już jako naczelny dowódca "Festung Holland" prowadził skuteczne rokowania z naczelnym dowództwem aliantów w sprawie zlikwidowania kryzysu żywnościowego wśród ludności cywilnej. Odrzucił jednak propozycję kapitulacji. Jako jedyny oficer Wojsk Lądowych, który przeżył początek i koniec wojny na stanowisku odpowiedzialnego dowódcy, poszedł do niewoli. W początkowej fazie był więziony w Dachau, a później w obozie w Allendorf. Na początku 1948 roku podczas procesu Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu został oskarżony o zbrodnie wojenne. 5 lutego, przed odczytaniem aktu oskarżenia popełnił samobójstwo rzucając się w dół w rotundzie Pałacu Sprawiedliwości.Od 10 kwietnia 1945 roku Blaskowitz już jako naczelny dowódca "Festung Holland" (Twierdzy Holandia) prowadził skuteczne rokowania z naczelnym dowództwem aliantów w sprawie zlikwidowania kryzysu żywnościowego wśród ludności cywilnej. Odrzucił jednak propozycję kapitulacji. Jako jedyny oficer Wojsk Lądowych, który przeżył początek i koniec wojny na stanowisku odpowiedzialnego dowódcy, poszedł do niewoli. W początkowej fazie był więziony w Dachau, a później w obozie w Allendorf. Na początku 1948 roku podczas procesu Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu został oskarżony o zbrodnie wojenne. 5 lutego, przed odczytaniem aktu oskarżenia popełnił samobójstwo rzucając się w dół w rotundzie Pałacu Sprawiedliwości.

Dodane przez LukLog dnia maja 01 2006 17:08:36
13314 Czytań