Po styczniowej ofensywie Sowietów, w której Niemcy ponieśli olbrzymią klęskę front ustabilizował się na linii Odry i Nysy. Po tym wydarzeniu ponownie nadano wschodniemu teatrowi działań wojennych priorytet w otrzymywaniu posiłków. Po przegrupowaniu sił na wschodzie stacjonowało 106 dywizji piechoty oraz 32 dywizji pancernych i grenadierów pancernych. Większość tych sił skupiono na Pomorzy Zachodnim. Z tych jednostek stworzona została Grupa Armii „Weichsel” (Wisła). Guderian wykorzystując te siły chciał zaatakować straże przednie Żukowa. Atak miał być wyprowadzony od strony Głogowa. Gdy ukończono mobilizację Hitler mianował na dowódcę Grupy Armii „Wisła” Himmlera. Guderian, kiedy się o tym dowiedział wpadł we wściekłość. Wiedział on, bowiem że Himmler jest całkowicie pozbawiony talentów militarnych, co udowodnił dowodząc w zimie Grupą Armii „Oberrhein” na granicy szwajcarskiej. Dodatkowo Guderiana dobił fakt, iż Himmler na szefa sztabu chciał powołać generała Lammerdinga, który do tej pory dowodził jedynie dywizją Das Reich. W wyniku tych nieporozumień doszło do burzliwej sprzeczki między Hitlerem a Guderianem. Ostatecznie fuhrer zgodził się na zastąpienie Lammerdinga o wiele bardziej doświadczonym na szczeblu armijnym generałem Wenckiem. Operacja zyskała kryptonim Sonnenwende i była w zasadzie ostatnią większą ofensywą niemiecką na wschodzie. Od samego początku była jednak skazana na porażkę. Z powodu olbrzymich niedoborów w sprzęcie i ludziach rozpoczęła się z mniejszym rozmachem niż zakładano. Ofensywa przeprowadzona została dnia 15 lutego 1945 roku na froncie szerokości 50 kilometrów. Choć była ona niewątpliwym zaskoczeniem dla wojsk radzieckich to tylko na początku udało się poczynić dosyć spore postępy w okolicach Dolic i Choszczna. Mimo tych sukcesów niedługo nastąpiło załamanie. Jedną z jego przyczyn był nieszczęśliwy wypadek samochodowy, w którym ciężko ranny został generał Wenck. Jego miejsce zajął generał Krebs. Nie był on już tak doświadczony jak jego poprzednik. Poza tym Żukow bardzo szybko otrząsnął się z zaskoczenia. Podciągnął posiłki i natychmiast przeszedł do kontruderzenia. Już 19 lutego niemieckie oddziały pancerne zostały zmuszone do przerwania ofensywy. Mimo początkowych planów odcięcia wyłomu radzieckiego cała operacja ograniczyła się do zabezpieczenia Pomorza Zachodniego. Do walki rzucono 11 armię, w której skład wchodziło wiele oddziałów SS m.in. Nordland, Grossdeutschland, Holstein. Niemieckie natarcie zmusiło Stawkę do przerzucenia sił w celu zlikwidowania sił hitlerowskich na Pomorzu i w Prusach Wschodnich.

Dodane przez LukLog dnia maja 04 2006 10:30:23
1 Komentarzy � 13948 Czytań