Jednym z najważniejszych rodzajów broni nowopowstałej Luftwaffe były Sturzkampfflugzeuge - bombowce nurkujące . Już w 1933 roku C-Amt opracował program rozwoju bombowców nurkujących nazwany Sofort-Programm (program natychmiastowy). Przewidywał on w swojej pierwszej fazie skonstruowanie w najszybszym możliwym terminie bombowca nurkującego, który wszedłby tymczasowo na wyposażenie Stukagruppen (dywizjonów bombowców nurkujących), a w następnej fazie nowoczesnej maszyny, która stanowiłaby podstawowe wyposażenie Luftwaffe w dłuższym okresie czasu. Do drugiego etapu konkursu, który rozpoczął się z początkiem 1935 roku stanęły projekty firm Junkers, Heinkel i Arado. Firma Arado zaproponowała dwupłatowy, całkowicie metalowy samolot Ar 81. Proponowane uzbrojenie stanowić miał jeden stały karabin maszynowy MG 17 zamontowany w przodzie kadłuba oraz ruchomy karabin maszynowy MG 15 kalibru 7,9 mm strzelający do tyłu i obsługiwany przez drugiego członka załogi. Dodatkowo istniała możliwość podczepienia pod kadłubem bomby o wagomiarze 250 kg. Samolot napędzany był silnikiem Junkers Jumo 210 C i posiadał trójłopatowe śmigło. Pierwszy prototyp Ar 81V1 (D-UJOX) rozpoczął próby w locie w końcu 1935 roku. Przód samolotu o nadzwyczaj zwartej i mocnej konstrukcji kontrastował z lekkim ogonem o podwójnym stateczniku pionowym. Pierwsze loty wykazały konieczność wprowadzenia pewnych modyfikacji, które znalazły swoje odbicie w prototypie Ar 81V2 (D-UPAR). Samolot ten posiadał przekonstruowane usterzenie, montowane na niedużym pylonie na końcu kadłuba, stateczniki poziome otrzymały po dwa zastrzały. Testy w Erprobungsstelle Rechlin wykazały jednak, że niestabilność samolotu w locie pozostała pomimo wprowadzonych zmian również w drugim prototypie, co zmusiło zespół konstruktorów Arado do radykalnych kroków polegających na zmianie usterzenia pionowego na klasyczne z pojedynczym statecznikiem. W wyniku tego, powstał prototyp Ar 81 V3 (D-UDEX), wyposażony w typowy statecznik pionowy o charakterystycznym, dla wszystkich konstrukcji zakładów Arado, kształcie. Samolot rozpoczął loty próbne późną wiosną 1936 roku. W locie nurkowym Ar 81 V3 osiągał prędkość 600 km/h a wartości obciążenia powierzchni nośnej oraz stosunek mocy do masy płatowca były znacznie korzystniejsze niż jego głównego konkurentna Junkersa Ju 87. Jednakże przestarzała już wówczas konstrukcja dwupłata przesądziła o wynikach rywalizacji na rzecz nowocześniejszego i dającego większe możliwości późniejszych modyfikacji Junkersa Ju 87.

Dodane przez LukLog dnia maja 03 2006 14:03:56
0 Komentarzy � 3972 Czytań