| Losowy cytat |
Kościół katolicki przez piętnaście stuleci traktował Żydów jak szkodników, zamykał ich w gettach i tak dalej, ponieważ zorientowano się czym są Żydzi. Ja odwołuję się do tych piętnastu stuleci - Hitler
[Wiecej cytatów] |
 |
| Użytkowników Online |
 Gości Online: 2
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 776
Najnowszy Użytkownik: john9
|
|
| Logowanie |
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
| Newsletter |
| Dla Użytkowników |
|
| Statystyki |
|
|
|
| Ciekawe miejsca |
|
|
|
Admiral Graf Spee - cz. II - "Ofiara"
 | Przebieg zbliżającej się bitwy był trudny do przewidzenia. Niemiecki pancernik dysponował artylerią o większym kalibrze i większej donośności. Salwa Admirala Graf Spee miała masę około 2200 kilogramów, zaś masa salw wszystkich brytyjskich okrętów biorących udział w walce wynosiła zaledwie 1400 kg. Dodatkowo Niemcy posiadali lepsze opancerzenie. Proporcję sił równoważyła większa manewrowość brytyjskich okrętów.
 | | Hans Langsdorff |
Pierwsza faza bitwy rozpoczęła się o godzinie 6.14. wtedy to idące północno-wschodnim kursem Ajax i Achilles otworzyły ogień. Trzeci okręt Exeter został wysłany na zwiad i miał za zadanie zaatakować od zachodu. Niemiecki okręt idąc na zbliżenie bardzo szybko znalazł się w zasięgu artylerii wroga. Admiral Graf Spee połowę swojej głównej artylerii skierował na Exetera, reszta dział ostrzeliwała pozostałe okręty brytyjskie. Gdy Niemcy rozpoznali cel całą swoją artylerię główną skierowali na Exetera, jako przeciwnika który prowadzi najdokładniejszy ostrzał. W tym okresie bitwy Niemcy również prowadzą celny ogień. O godzinie 6.22 Exeter doznaje pierwszego trafienia. Pocisk eksploduje na pokładzie. Niszczy cienkie opancerzenie kadłuba i system kierowania ogniem. Chwilę później w okręt trafia kolejny pocisk. Tym razem szczęśliwie dla Brytyjczyków przelatuje on przez pokład główny, szpital okrętowy i przebijając przeciwległą burtę wypadł nie wybuchając do wody. Kilka sekund później Exeter nie ma już tyle szczęścia. Pocisk trafia w jedną z wież dziobowych. Potężna eksplozja zmiata pomost bojowy zabijając całą jego załogę oprócz dowódcy kmdr. Bella oraz dwóch jego ludzi. Mimo powstałego zamieszania sytuacja zostaje szybko opanowana i Exeter ponownie zaczyna ostrzeliwać niemiecki pancernik. Jeden z jego pocisków trafia Admiral Graf Speer w pomost bojowy zabijając kilku ludzi załogi. Kmdr Langsdorff decyduje, aby całą posiadaną artylerię skierować na Exetera. Ten mimo ostrzału nadal się zbliża i z odległości około 10 kilometrów odpala salwę torped, które jednak chybiają celu. W zamian artylerii niemieckiej udaje się wielokrotnie trafić brytyjski krążownik. Dwa pociski trafiają w dziób i przez rozdartą burtę wlewa się woda do wnętrza okrętu. Kolejne dwa pociski niszczą kolejną wieżę artyleryjską. Około godziny 6.40 ciężki pocisk wybucha przy burcie Achillesa, nie powodując jednak większych szkód. Admiral Graf Spee kładzie zasłonę dymną, która skutecznie utrudnia prowadzenie ognia brytyjskim okrętom. O godzinie 7.30 dowódca Exetera podejmuje decyzję o wycofaniu się z pola bitwy. Jego okręt dysponuje już tylko jedną sprawną wieżą i ciągle nabiera wody. Admiral Graf Spee obiera jednak kurs bezpośrednio na niego. Oba lekkie krążowniki ruszają na pomoc. Ich ostrzał wywołuje pożar na pokładzie pancernika. Kmdr Langsdorff zarzuca pomysł o pościgu za Exeterem i kieruje swój okręt na północny zachód. Artyleria pancernika ostrzeliwuje w tym czasie Ajaxa. Bardzo szybko dosięgają go dwa ciężkie pociski, które niszczą obie wieże rufowe. Mimo tych uszkodzeń Ajax przeprowadza atak torpedowy. Wprawdzie torpedy chybiają celu, jednak wprowadzają chwilowe zamieszanie na pancerniku. Zmuszają go do zmiany kursu i postawienia już siódmej w tej walce zasłony dymnej. Chwilę później kolejny pocisk trafia Ajaxa. Zniszczeniu ulega górna część masztu i anteny radiowe. Utrata łączności radiowej utrudnia dalsze prowadzenie akcji przeciwko niemieckiemu pancernikowi. Anglicy stawiają zasłonę dymną i kierują się na wschód. Tak kończy się pierwsza faza bitwy. Druga to uporczywe śledzenie niemieckiego korsarza, który wbrew oczekiwaniom nie ruszył w pościg za uchodzącymi Brytyjczykami, lecz skierował się na zachód. Po kilku godzinach stało się jasne, że Admiral Graf Spee kieruje się do portu w Montevideo. Okręty brytyjskie skupiły się teraz, aby pancernik nie przebił się na otwarte morze. Jednak siły jakimi dysponują są bardzo skromne. Jedynym okrętem na południowo-wschodnim Atlantyku, który mógłby stawić czoło Niemcom był krążownik Cumberland w Port Stanley. Komandor Harwood wezwał go natychmiast jednak mógł on przybyć dopiero 14 grudnia wieczorem. W nocy z 13 na 14 grudnia Admiral Graf Spee rzucił kotwicę w porcie Montevideo gdzie przyjmuje paliwo od niemieckiego statku Tacoma. Dalsze postępowanie dowódcy pancernika jest nie do końca zrozumiałe. Wydaje się bowiem oczywiste, że w obliczu poważnych uszkodzeń brytyjskich okrętów powinien on próbować przebijać się do Niemiec. Kmdr Langsdorff o dziwo w niezrozumiałych powodów przedłużał swój pobyt w porcie. Był on przekonany, że Brytyjczycy ściągnęli liczne posiłki. Poza tym jego okręt także odniósł uszkodzenia. Admiral Graf Spee otrzymał 12 trafień pociskami Ajaxa i Achillesa oraz 15 trafień od Exetera. Jedno z dział 280 mm nie nadawało się do użytku. Uszkodzeniu uległo także działo 150 mm, działka przeciwlotnicze oraz część nadbudówek. Straty poniesiono także wśród członków załogi. Zginęło bowiem 36 ludzi zaś kolejnych 60 było rannych. W czasie bitwy zużyte zostały ogromne ilości amunicji. W magazynach amunicyjnych pozostało zaledwie 306 pocisków do dział 280 mm, 423 pociski do dział 150 mm, 2470 pocisków do armat przeciwlotniczych oraz sześć torped. Dowódca niemiecki drogą dyplomatyczną uzyskuje zgodę na przedłużenie pobytu w porcie z 24 do 72 godzin. Jest to bardzo dobra wiadomość dla brytyjskiej admiralicji. Anglicy otrzymują dzięki temu więcej czasu na skoncentrowanie odpowiednich sił. W tym kontekście protest ambasady brytyjskiej należy uznać bardziej jako formalny. 16 grudnia Langsdorff powiadomił telefonicznie Berlin o obecności skoncentrowanych sił brytyjskich. Zaproponował próbę przedarcia się na otwarte morze. Poza tym zażądał decyzji co zrobić w przypadku gdyby taka próba się nie powiodła. Tego samego dnia popołudniu otrzymał odpowiedź, że należy wykluczyć możliwość internowania okrętu i należy wybrać samozatopienie. Być może na dalsze kroki dowódcy niemieckiego miała wpływ pomyłka oficera artylerii, który okręty brytyjskie u ujścia La Platy zidentyfikował jako pancernik Renown, lotniskowiec Ark Royal i kilka niszczycieli. Tak naprawdę były to okręty brytyjskie, które wcześniej brały udział w walce oraz przybyły krążownik Cumberland. W niedzielę 17 grudnia kmdr Langsdorff wyprowadził swój okręt z Montevideo. U ujścia rzeki La Plata, po opuszczeniu okrętu przez członków załogi nastąpiła potężna eksplozja. Krótko po tym jak Admiral Graf Spee zamienił się w płonący wrak do portu w Montevideo zawinął dywizjon krążowników składający się nadal tylko z trzech okrętów. Taki był smutny koniec niemieckiego korsarza, sprawcy zatopienia 9 statków. Trzy dni później samobójstwo popełnił jego dowódca kmdr Hans Langsdorff. Odebrał sobie życie strzałem w skroń. Jego ciało w pełnym umundurowaniu, owinięte w banderę wojenną Kriegsmnarine znaleziono w pokoju hotelowym w Buenos Aires.
Zobacz także:
Admiral Graf Spee - cz. I "Łowca"
Dodane przez LukLog dnia września 27 2010 13:35:33
6371 Czytań |
 |
|
Oceny
| |
|
