Kwietnia 26 2024 20:36:31    Historia ~ Ludzie Hitlera ~ Narzędzia Wojny ~ Prusy Wschodnie ~ Mapa strony
Nawigacja
Strona Główna
Historia
Ludzie Hitlera
Wewnątrz Państwa
Adolf Hitler
Narzędzia Wojny
Prusy Wschodnie
Zbrodnie
Ciekawostki
Dokumenty
Forum
Inne
Kontakt
Nagrody
Linki
Szukaj
Nowości
Mapa strony
Warto zajrzeć
krucjata krucjata stacje
Losowy cytat
  Kiedy zacznie się operacja „Barbarossa”, świat wstrzyma oddech z podziwu i nic nie powie - Hitler

[Wiecej cytatów]
Użytkowników Online
Gości Online: 2
Brak Użytkowników Online

Zarejestrowanch Uzytkowników: 776
Najnowszy Użytkownik: john9
Wątki na Forum
Najnowsze Tematy
Dunkierka
Bitwa o Berlin
D-day jak myślicie ...
Chcę zamieścić zd...
Bitwa która przesą...
Najciekawsze Tematy
Bitwa która prze... [100]
Bitwa o Berlin [75]
D-day jak myślic... [70]
Przyczyny porażk... [51]
Dunkierka [50]
Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło



Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem?
Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.

Zapomniane hasło?
Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
Newsletter
Dla Użytkowników
Statystyki
Ciekawe miejsca
       Admiral Graf Spee - cz. I - "Łowca"
Niemiecka Kriegsmarine przystąpiła do wojny praktycznie nieprzygotowana. Założenia planu „Z”, który przewidywał znaczną rozbudowę morskich sił zbrojnych Trzeciej Rzeszy były rozłożone na kilka lat. W momencie wybuchu konfliktu światowego Hitler dysponował garstką okrętów podwodnych i małą liczbą okrętów liniowych. Kriegsmarine oprócz wojny podwodnej mogła jedynie zdecydować się na wypuszczanie w morze samotnych okrętów wojennych w tzw. rajdy korsarskie. Zaraz po rozpoczęciu wojny dwa tzw. pancerniki kieszonkowe Deutschland i Admiral Graf Spee przedarły się na Atlantyk. Każdemu towarzyszył statek, którego zadaniem było zaopatrywanie pancernika w amunicję, żywność i paliwo. Były to odpowiednio Westerwald i Altmark. Deutschland dowodzony przez kmdr Wennekera działał bardzo krótko. Zdołał zatopić jedynie dwa statki po czym trapiony awariami silników, musiał zmienić kurs na powrotny. O wiele więcej zamieszania wywołała działalność Admirala Grafa Spee, dowodzonego przez kmdr Hansa Langsdorffa.

Pierwszą jego ofiarą był brytyjski frachtowiec Clement o wyporności 5051 BRT. Został on zatopiony 30 września w okolicach Pernambuco. Kilka dni wcześniej w celu zmylenia przeciwnika zmieniono widniejącą na rufie nazwę okrętu na Admiral Scheer. Wyratowana przez inny statek załoga zmylona maskowaniem podała iż zaatakowana została przez pancernik Admiral Scheer. W czasie swojego korsarskiego rejsu okręt kilkukrotnie maskowany upodabniając go do innych jednostek. Admiralicja brytyjska szybko zorganizowała odpowiednie siły, które miały za zadanie pochwycenie i zatopienie korsarza. Na środkowym Atlantyku działały cztery takie grupy. W ich skład wchodziły: 1 lotniskowiec i 2 krążowniki brytyjskie oraz 2 pancerniki, 1 lotniskowiec i 5 krążowników francuskich. Na wodach południowego Atlantyku zgromadzono w trzech grupach 1 pancernik i 1 lotniskowiec oraz 6 krążowników lekkich i ciężkich. Na Oceanie Indyjskim grupa pościgowa składała się z 1 lotniskowca i 2 krążowników. Dodatkowo skierowane zostały tam: pancernik „Malaya” i lotniskowiec „Glorious”.

5 października Admiral Graf Spee trafia na kolejną swoją ofiarę. Tym razem był to frachtowiec „Newton Beach”. Zanim grupa pryzowa zdołała zająć statek, jego radiostacja nadała sygnał SOS. Zostaje on odebrany przez inny statek handlowy i podany dalej. Ostatecznie trafia on na krążownik „Cumberland”. Jego dowódca nie przekazuje go dalej sądząc iż został odebrany przez stację radiową w Freetown (Afryka Zachodnia). Ta jednak miała zakłócenia i wiadomość nie została odebrana. Tym sposobem dowodzący całością operacji wiceadmirał G. H. d`Oyly Lyon nie wiedział o ostatnim ataku korsarza przez kilka tygodni! Kolejna okazja uchwycenia tropu pancernika została równie łatwo utracona. Samolot z „Ark Royal” dostrzegł na zachód od Wysp Zielonego Przylądka zbiornikowiec. Statek podaje swoje sygnały rozpoznawcze jako amerykański „Delmar”. Tak naprawdę był to zaopatrzeniowiec korsarza - „Altmark”. Jak wykazało późniejsze dochodzenie prawdziwy „Delmar” znajdował się w tym czasie w Nowym Orleanie.

Tymczasem Adrmiral Graf Spee 7 października zatapia swoją kolejną ofiarę. Tym razem był to statek Aschlea. Trzy dni później okręt niemiecki natyka się na brytyjski parowiec Huntsman. Kapitan widząc w okularach swojej lornetki idący pełną szybkością w jego kierunku okręt pod francuską banderą był przekonany, że ma doczynienia z pancernikiem Dunkerque. Gdy niespodziewanie okręt zmienia banderę na niemiecką jest już za późno by podjąć jakiekolwiek działania. Załoga brytyjskiego statku była całkowicie zaskoczona. Nie zostały zniszczone dokumenty, w tym tajne szyfry. Radiotelegrafista z oddziału pryzowego nadał fałszywą informację o treści: statek został storpedowany przez niemiecki okręt podwodny”. Na swoją kolejną ofiarę Admiral Graf Spee czekał do 22 października. Zatopioną jednostką był parowiec Trevanion. Zdołał on nadać sygnał SOS, jednak prowadzone opieszale poszukiwania nie dały rezultatów. Po uzupełnieniu zapasów paliwa i żywności z Altmarka, niemiecki korsarz zatopił 15 listopada niewielki tankowiec Africa Shell. Komandor Langsdorff pozwolił załodze statku dopłynąć na łodziach ratunkowych do lądu. W ten sposób informacja o zatopieniu statku dotarła do dowództwa brytyjskiego. Po kilku dniach od tego zdarzenia okręt niemiecki powrócił na południowy Atlantyk. Tam zatopił 2 grudnia Doric Star (statek zdołał nadać sygnał SOS, odebrany przez radiostację Simonstown), a następnego dnia brytyjski statek Tairoa. 6 grudnia Admiral Graf po raz ostatni spotyka się ze swoim statkiem zaopatrzeniowym Altmark. Dzień później zatopiona zostaje ostatnia ofiara korsarza. Był to brytyjski statek Streonshalh. Kmdr Langsdorff chcąc zmylić poszukujące go okręty postanowił przeprowadzić wypad w rejon na południowy wschód od La Plata. Usiłował wywołać wrażenie, że kieruje się na Pacyfik, gdy tak naprawdę jego zamiarem było wykonanie zwrotu i powrót do Niemiec. Wróg jednak nie dał wyprowadzić się w pole. Siły dwóch zespołów tzw. Force G i force K zostały skierowane w rejon ujścia La Plata. W skład wrogich sił wchodziły: 3 krążowniki – Exeter, Ajax, Achilles, Cumberland, pancernik Renown, lotniskowiec Ark Royal. Jak podaje Perepeczko 13 grudnia o godzinie 6.08 Harwood na krążowniku Ajax zauważył dym na horyzoncie. Wysłany na zwiad Exeter zaraportował: „Myślę, że to pancernik kieszonkowy”. Był to koniec pościgu. Szczęście sprzyjające niemieckiemu pancernikowi wyczerpało się. Został on teraz zmuszony do przeprowadzenia walki nie rokującej zwycięstwa.

Zobacz także:
Admiral Graf Spee - cz. II "Ofiara"

Dodane przez LukLog dnia lipca 26 2009 22:04:40
8000 Czytań
Oceny
Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.

Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.

Šwietne! Šwietne! 100% [3 Głosów]
Bardzo dobre Bardzo dobre 0% [Żadnych głosów]
Dobre Dobre 0% [Żadnych głosów]
Przeciętne Przeciętne 0% [Żadnych głosów]
Słabe Słabe 0% [Żadnych głosów]
Copyright © 2007 LukLog