Marca 29 2024 00:22:40    Historia ~ Ludzie Hitlera ~ Narzędzia Wojny ~ Prusy Wschodnie ~ Mapa strony
Nawigacja
Strona Główna
Historia
Ludzie Hitlera
Wewnątrz Państwa
Adolf Hitler
Narzędzia Wojny
Prusy Wschodnie
Zbrodnie
Ciekawostki
Dokumenty
Forum
Inne
Kontakt
Nagrody
Linki
Szukaj
Nowości
Mapa strony
Warto zajrzeć
krucjata krucjata stacje
Losowy cytat
  Przynajmniej żyłem jak należy przez dwanaście lat - Goring

[Wiecej cytatów]
Użytkowników Online
Gości Online: 2
Brak Użytkowników Online

Zarejestrowanch Uzytkowników: 776
Najnowszy Użytkownik: john9
Wątki na Forum
Najnowsze Tematy
Dunkierka
Bitwa o Berlin
D-day jak myślicie ...
Chcę zamieścić zd...
Bitwa która przesą...
Najciekawsze Tematy
Bitwa która prze... [100]
Bitwa o Berlin [75]
D-day jak myślic... [70]
Przyczyny porażk... [51]
Dunkierka [50]
Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło



Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem?
Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.

Zapomniane hasło?
Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
Newsletter
Dla Użytkowników
Statystyki
Ciekawe miejsca
       Schirach, Baldur von - idol młodzieży
Baldur von Schirach urodził się w dobrze sytuowanej rodzinie 9 maja 1907 roku w Weimarze. Jego ojciec, Carl, był zawodowym żołnierzem. Von Schirach utrzymywał zaś, że ze strony matki, która była córką amerykańskiego adwokata, jest potomkiem dwóch sygnatariuszy amerykańskiej Deklaracji Niepodległości.


Baldur von Schirach, Norymberga 1938 rok



Nic więc dziwnego, że wcześniej nauczył się mówić po angielsku niż po niemiecku którym to języku zaczął mówić dopiero mając 5 lat. Miał troje rodzeństwa, brata i dwie siostry. W roku 1908 jego ojciec wystąpił z wojska i objął stanowisko dyrektora teatru cesarskiego w Weimarze. Dzieci były wychowywane w dostatku, w środowisku zdominowanym przez literaturę, muzykę i sztukę. Klęska Cesarstwa Niemieckiego w pierwszej wojnie światowej, była wielkim szokiem dla rodziny Schirachów. Ojciec w czasie wielkiego kryzysu został bezrobotnym, zaś jego najstarszy syn popełnił samobójstwo. Sam Baldur był rozgoryczony sytuacją jaka zapanowała w Niemczech. Pałał nienawiścią do Republiki Weimarskiej, jednocześnie kategorycznie odmówił wyjazdu do Stanów Zjednoczonych jaki zaproponowała mu matka. Wraz z upływem czasu coraz bardziej zbliżał się do niemieckich prawicowych ugrupowań. Najpierw wstąpił do Wehrjugendgruppe.

W roku 1925 poznał osobiście Hitlera w czasie jednego z rodzinnych obiadów. Był zafascynowany jego osobowością. Niedługo zajęło mu podjęcie decyzji o wstąpieniu do NSDAP. Zaraz potem wyjechał na studia do Monachium gdzie stanął na czele Narodowosocjalistycznego Związku Studentów (Nationalsozialistischen Deutschen Studentenbunds). Bardzo łatwo szło mu nawiązywanie kontaktu z innymi ludźmi, dzięki temu udało mu się szybko rozbudować organizację. Pod wielkim wrażeniem efektów działalności Schiracha był sam Adolf Hitler. Efektem były bardzo szybkie awanse. W 1931 roku został mianowany na kierownika młodzieży hitlerowskiej NSDAP (Reichsjungendführer). Stanowisko to odpowiadało randze Reichführera, które piastował Himmler w dorosłych oddziałach SS. Kolejny awans miał miejsce w 1933 roku. Wtedy to Baldurowi powierzono funkcję przywódcy Hitlerjugend, z jednoczesnym awansem na stopień SA-Gruppenführer. Pod jego przywództwem ruch bardzo szybko się rozrastał.


Baldur von Schirach (pierwszy z prawej) na zdjęciu z Hitlerem, Bormannem i Göringiem


W roku 1936 mógł pochwalić się około 6 milionami członków, zaś dwa lata później było ich prawie 8 milionów, co stanowiło prawie 90% niemieckiej młodzieży. Od roku 1939 przynależność do ruchu była już obowiązkowa. Sam Schirach bardzo szybko stał się idolem niemieckiej młodzieży. Członków Hitlerjugend uczono zasad moralności, a także bezwzględnego posłuszeństwa dla dowódców. W międzyczasie Schirach poślubił córkę osobistego fotografa Adolfa Hitlera, Henriettę Hoffman. W 1940 roku na ochotnika wstąpił do armii i wziął udział w ataku na Francję (Fall Gelb). Zaraz potem został wskutek licznych intryg na najwyższych stopniach władzy pozbawiony funkcji przywódcy Hitlerjugend.

W zamian za to otrzymał stanowisko gauleitera Wiednia, które piastował do końca drugiej wojny światowej. Jego miejsce na czele Hitlerjugend stanął Artur Axmann. W tym czasie odpowiadał m.in. za deportacje prawie 200 tysięcy Żydów do obozów koncentracyjnych. Jaki był jego stosunek do tego co działo się za linią frontu? Dosyć jednoznaczny, a niech za konkluzję posłuży jeden z jego słynnych cytatów w którym określił wywózkę Żydów jako wkład w kulturę europejską. Mimo to z biegiem czasu coraz bardziej tracił wpływy u samego Hitlera. Zmienił dosyć znacznie zdanie na temat wywózek Żydów, postulując ich umiarkowane traktowanie. Dodatkowo w sprawę zaangażowała się jego żona. Po swojej podróży do Holandii była w szoku po tym co zobaczyła, postanowiła interweniować u fuhrera. Nic nie wskórała, zaś jej mąż zaczął być coraz bardziej odsuwany na bok wielkiej polityki. Dotrwał jednak na stanowisku do samego końca wojny. Po zajęciu Wiednia przez Sowietów, Schirach zaginął. Przez wielu został uznany za martwego, dodatkowym potwierdzeniem tego faktu miała być krążąca po mieście plotka, według które został powieszony na jednym z mostów. Okazało się to bajką, gdyż sam Schirach zdołał pod przybranym imieniem (Richard Falk) wyjechać do Schwarzu. Znalazł tam pracę w jednej z amerykańskich placówek, gdzie zajmował się tłumaczeniami.

Na wieść, o tym, że członkowie Hitlerjugend będą sądzeni za wojenne zbrodnie, mimo że został uznany za zmarłego postanowił się ujawnić. Zgolił wąsy i włosy, które pozwalały uniknąć rozpoznania i został aresztowany przez Amerykanów. Jak tłumaczy jego żona, jego ambicja została podrażniona faktem sądzenia innych członków Hitlerjugend. W ten sposób postanowił po raz kolejny „stanąć na ich czele”. W czasie procesu jako jedyny oprócz Alberta Speera wziął na siebie całość winy. Został oskarżony o udział w spisku przeciw panującemu pokojowi i zbrodnie przeciw ludzkości. Ostatecznie został skazany na 20 lat pozbawienia wolności. Na wolność wyszedł w 1966 roku. W czasie swojego pobytu w Spandau utrzymywał bliską więź z synami. Niestety testu czasu nie wytrzymał jego związek z Henriette, z którą rozwiódł się w 1950 roku. Po wyjściu z więzienia wydał swoje wspomnienia pod tytułem „Wierzyłem w Hitlera”. Zmarł 8 sierpnia 1974 roku w czasie snu.

Dodane przez LukLog dnia września 20 2012 20:48:46
8371 Czytań
Oceny
Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.

Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.

Šwietne! Šwietne! 100% [1 Głos]
Bardzo dobre Bardzo dobre 0% [Żadnych głosów]
Dobre Dobre 0% [Żadnych głosów]
Przeciętne Przeciętne 0% [Żadnych głosów]
Słabe Słabe 0% [Żadnych głosów]
Copyright © 2007 LukLog