SA była to można powiedzieć partyjna armia. Do roku 1934 stała się organizacją zrzeszającą wieleset tysięcy członków. Jej dowódca Ernst Rohm był wieloletnim przyjacielem Hitlera. Liczył on, że jego ciągle rozrastająca się organizacja z biegiem czasu przejmie zadania obrony kraju od Reichswery. SA wydatnie pomogła a w zasadzie umożliwiła Hitlerowi przejęcie rządów w Niemczech. Jednak ten widząc w tak silnej organizacji zagrożenie postanawia się z nią rozprawić. Dodatkowym czynnikiem były ciągle spory ambicjonalne na linii szefostwo SA - Hitler. Fuhrer od samego początku faworyzował Reichswehrę, która nie chciała zmniejszać swych kompetencji na rzecz bojówek SA, które były kierowane przez kapitana rezerwy.

Fuhrer wspierany przez jednostki policyjne Goeringa i Himmlera podejmuje decyzję o ostatecznym rozwiązaniu problemu. W sobotę 30 czerwca 1934 roku wszyscy najwyżsi członkowie na czele z Ernstem Rohmem zostają aresztowani, a następnie zlikwidowani bez jakichkolwiek wyroków sądowych. Większość z nich znajdowała się w Bad Wiese. Akcja była możliwa tylko dzięki zaangażowaniu Reichswery, której dowództwo zdając sobie sprawę z konkurencji, jaką niewątpliwie była SA, namawia Hitlera do rozprawienia się z tą jednostką. Hitler stojąc na czele SS Leibstandarte osobiście bierze udział w aresztowaniu Ernsta Rohma. Oprócz członków SA Hitler przy okazji załatwia swoje zadawnione spory i całą akcję wykorzystuje do pozbycia się kilku wrogów z otoczenia. Społeczeństwo zostaje poddane działaniu propagandy dr Goebbelsa, która głosi, iż właśnie tymi działaniami udało się zdusić próbę puczu, który wywołałby wojnę domową. Dodatkowo 3 lipca 1934 roku akcja ta zostaje praktycznie uznana za legalną. Dzieje się tak za sprawą ustawy o obronie koniecznej państwa.

Akcja ta niewątpliwie jeszcze bardziej umacnia pozycję Hitlera. Zdarzenie to przez historyków nazywane jest "nocą długich noży". Podczas tejże akcji śmierć poniosło co najmniej 5.000 członków SA ale i nie tylko. Od tego momentu organizacja straciła swoją pozycje na rzecz SS.